musiconline: 7– 8

- Πίσω στα 1964, στην κορύφωση της Beatlemania, όταν πλέον έμπαιναν αρκετά χρήματα στην τσέπη του, ο John Lennon πλήρωσε 6.600 βρετανικές λίρες (μεγάλο ποσό για την εποχή) ώστε να δώσει σάρκα και οστά σε ένα όνειρό του: να αποκτήσει μια Rolls Royce. Το ότι δεν είχε καν δίπλωμα οδήγησης -θα αποκτούσε λίγους μήνες αργότερα- δεν τον εμπόδισε, ήταν αποφασισμένος να προσλάβει και σωφέρ στο μεσοδιάστημα. Βέβαια, ο ίδιος φανταζόταν το αυτοκίνητο κομματάκι διαφορετικό σε σύγκριση με ό,τι πούλαγε τότε η διάσημη κατασκευάστρια εταιρεία. Έτσι, δεν άργησε να προσθέσει διάφορες μετατροπές. Για παράδειγμα, την ήθελε τη Rolls Royce του εφοδιασμένη με πικάπ, ώστε να μπορεί να ακούει δίσκους, αλλά και με ένα ψυγειάκι στο πίσω μέρος. Και το 1967, στην τούρλα των ηχογραφήσεων για το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, αποφάσισε ότι έπρεπε και το αμάξι του να γίνει ...ψυχεδελικό, οπότε την έβαψε κίτρινη

και πρόσθεσε διάφορα σχέδια σε κόκκινους, μπλε και ροζ χρωματισμούς. Μετά τη δολοφονία του, η Rolls Royce πουλήθηκε σε δημοπρασία και βρέθηκε στα χέρια του Καναδού επιχειρηματία Jimmy Pattison, ο οποίος πλήρωσε 2.300.000 αμερικάνικα δολάρια προκειμένου να την αποκτήσει. Αυτές όμως τις μέρες το αμάξι ξαναβρέθηκε στο Λονδίνο, σε μια έκτακτη δημόσια εμφάνιση στα πλαίσια των εορτασμών για τα 50 χρόνια του Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band: αποτέλεσε τμήμα μιας σχετικής έκθεσης στο Bonhams, που κράτησε από τις 29 Ιουλίου ως τις 2 Αυγούστου. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν από την πλευρά των διοργανωτών, υπήρξε μεγάλη επισκεψιμότητα από fans των Beatles.

- Η αναμονή για τον νέο δίσκο των LCD Soundsystem είναι τεράστια, όπως βέβαια και οι προσδοκίες. Έχουν περάσει 7 ολόκληρα χρόνια από το This Is Happening (Η.Π.Α. #10, Βρετανία #7, Αυστραλία #11, Γαλλία #37, Γερμανία #53, Ελλάδα #6) και ναι μεν το American Dream έρχεται, έχουμε όμως κάμποσο ακόμα μέχρι την 1η Σεπτέμβρη -για τότε το έχει ανακοινώσει η DFA, με την Columbia να αναλαμβάνει την παγκόσμια διανομή- και έχουμε ακούσει μόνο 2 νέα τραγούδια.
Ο James Murphy και οι συνοδοιπόροι του δείχνουν πάντως να γνωρίζουν καλά αυτό το αίσθημα ανυπομονησίας. Και έτσι αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή έκπληξη σε όσους fans τους θα έδιναν φέτος το παρών στο μεγάλο Lollapalooza Festival, στο Σικάγο.
Έξω λοιπόν από την είσοδο του Lollapalooza, πάρκαρε ένα κινητό παγωτατζίδικο-φορτηγάκι, με το σήμα των LCD Soundsystem. Και οι πρώτοι περίεργοι που το πλησίασαν για να δουν τι συμβαίνει, διέδωσαν σιγά-σιγά τα νέα και στους υπόλοιπους: ναι, υπήρχαν και παγωτά για όσους ήθελαν κάτι γλυκό και δροσιστικό, αλλά όσο τα διάλεγες και τα έτρωγες, μπορούσες να ακούσεις και δείγματα του American Dream με τη μορφή ...μικρών διαφημιστικών! Όπως καταλαβαίνετε, ο ενθουσιασμός των fans τους, δεν περιγράφεται. Είναι σίγουρα το πιο έξυπνο promo που έχουμε δει όλη τη χρονιά και ένα από τα πιο έξυπνα τελευταία.
Εκπρόσωπος της μπάντας, στο μεταξύ, αποκάλυψε ότι το φορτηγάκι-παγωτατζίδικο είναι επίσημο όχημα των LCD Soundystem. Πρέπει να είναι η μόνη μπάντα στον κόσμο που έχει κάτι τέτοιο.

- Κιθαρίστας, παραγωγός, συνθέτης, μα και visual artist, ο Stephen O'Malley είναι μια μορφή πολύ σεβαστή στον γενικότερο χώρο της πειραματικής μουσικής (στην οποία έχει μπει περπατώντας metal μονοπάτια), που έχει κερδίσει σημαντική αναγνωρισιμότητα τα τελευταία χρόνια με τα άλμπουμ τα οποία έχει βγάλει με τους Sunn O)))).Στα τέλη του 2015, ο 43χρονος Αμερικανός κυκλοφόρησε μαζεμένες 3 νέες σόλο δουλειές, όλες εμπνευσμένες από την αηδία του για την άνοδο φασιστικών ή φονταμενταλιστικών φωνών. Όπως είχε δηλώσει τότε, η έμπνευση πίσω από τους δίσκους End Ground, Dread Live και F*ck Fundamentalist Pigs ήταν η οργή με την οποία αντιμετώπισε τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, αλλά και στη Μέση Ανατολή, την Κένυα και χώρες της βορείου Αφρικής σαν την Αίγυπτο.

Και τα 3 εκείνα άλμπουμ, όμως, που είχαν βγει σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα, εξαντλήθηκαν μέσα σε 48 ώρες. Τώρα, απαντώντας στις εκκλήσεις κάμποσων οπαδών που θέλανε επίσης να τα αποκτήσουν, ο O'Malley αποφάσισε να βγουν ξανά και οι 3 προαναφερόμενοι δίσκοι, σε μια δεύτερη -και τελική, όπως διευκρίνησε- έκδοση 250 βινυλιακών αντιτύπων για κάθε τίτλο. Διευκρίνησε επίσης ότι δεν πρόκειται να υπάρξει παράλληλη έκδοσή τους ούτε σε CD, ούτε και σε ψηφιακή μορφή.

- Λίγοι έχουν τη θέση του Αμερικανο-Μπαχαμέζου ράπερ Grandmaster Flash και των Furious Five του, όταν μιλάμε για τους πρωτοπόρους της χιπ χοπ μουσικής (και γενικότερα αισθητικής).
Το σχήμα ήταν ανάμεσα στους εξερευνητές των πειραματισμών με τα πικάπ και από τους πρώτους στην ιστορία που άρχισαν να δένουν συνειδητοποιημένους στίχους-ρίμες με το break-beat DJing στις γειτονιές του South Bronx (Νέα Υόρκη), πίσω στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Το μεγάλο τους hit "The Message" (Η.Π.Α. #62, Βρετανία #8) μπορεί να ήρθε αργότερα (1982), ήταν όμως απόρροια όλων αυτών των διεργασιών και συνείσφερε πολύ στο να αποκτήσει το χιπ χοπ mainstream αποδοχή. Ειρωνικά, βέβαια, κάπου εκεί ήρθε και το τέλος της μπάντας, η οποία ξανάζησε για λίγο το διάστημα 1987/1988 -βγάζοντας έναν ακόμα δίσκο- για να διαλυθεί οριστικά στη συνέχεια.
Τώρα, ένας από τους Furious Five, o Kidd Creole (κατά κόσμον Nathaniel Glover), έχει συλληφθεί από την αστυνομία της Νέας Υόρκης, και μάλιστα για φόνο. Πιο συγκεκριμένα, ο 57χρονος ράπερ κατηγορείται ότι μαχαίρωσε θανάσιμα έναν άστεγο άνδρα ονόματι John Jolly.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα, ο μεθυσμένος Jolly φαίνεται να φλέρταρε τον Kidd Creole, με αποτέλεσμα να διαπληκτιστούν: «δεν είχαν καμία προγενέστερη σχέση», διέρρευσε ανώνυμη αστυνομική πηγή στον αμερικάνικο Τύπο, «τσακώθηκαν στη μέση του δρόμου και τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο». Ο Jolly, από την άλλη, δεν ήταν άγνωστος στις αρχές: είχε κάνει 5 χρόνια φυλακή στο παρελθόν για βιασμό μιας γυναίκας και άλλα 3 για παράνομη οπλοκατοχή, στοιχείο που φαίνεται ότι θα εκμεταλλευτούν οι δικηγόροι του Kidd Creole, ισχυριζόμενοι ότι ο νεκρός ήταν επικίνδυνος.
Ο ίδιος ο Kidd Creole, για την ώρα, δεν έχει κάνει την παραμικρή δήλωση. Αναγνωρίστηκε από μια κάμερα παρακολούθησης, κατέθεσε στην αστυνομία και του απαγγέλθηκαν επισήμως κατηγορίες.

ΝΕΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

- PVRIS – All we know of heaven, all we need of hell