musiconline

Tuesday, April 17, 2018

16– 4 – 2018

- Αν και η σόλο καριέρα της Beyoncé επισκίασε το παρελθόν της στις Destiny's Child, ο καιρός της με την Kelly Rowland και τη Michelle Williams έγραψε κι αυτός pop/R'n'B ιστορία και είναι πολλοί οι παλιοί fans που θα ήθελαν να τις ξαναδούν μαζί, καθώς πάνε πια 12 χρόνια από τη διάλυσή τους.
Οι κακές μάλιστα γλώσσες συχνά έχουν πει ότι μάλλον θα το ήθελαν κάτι τέτοιο και οι παλιές της φιλενάδες, καθώς η δική τους σόλο πορεία ποτέ δεν απογειώθηκε πραγματικά: η Rowland έχει να φανεί από το Talk A Good Gameτου 2013 (Η.Π.Α. #4, Βρετανία #80), ενώ η Williams σιώπησε μετά το Journey To Freedom του 2014 (Η.Π.Α. #29), όπου πάντως έγινε ένα μίνι reunion, όταν οι άλλες δύο Destiny's Child ήρθαν να τραγουδήσουν μαζί της το "Say Yes" (Η.Π.Α. #109, Βρετανία #106).

Όλα αυτά, μέχρι τη μεγαλοπρεπή εμφάνιση της Beyoncé στο φετινό Coachella, η οποία την επιβεβαίωσε ως πλανητική σταρ, γράφοντας στα κατάστοιχα των ρεκόρ ότι ήταν η πρώτη μαύρη καλλιτέχνιδα που έπαιξε headline στο διεθνούς φήμης φεστιβάλ. «Θα συμβεί», ψιθυριζόταν στους κύκλους των fans της στις Η.Π.Α. το Σάββατο και όντως συνέβη: οι Destiny's Child έγιναν για λίγο ξανά πραγματικότητα και η Beyoncé με τη Rowland και τη Williams ξεσήκωσαν τα πλήθη τραγουδώντας το "Say My Name", το "Soldier" και το "Lost My Breath".
Πηγή από την παραγωγή σχολίασε στον αμερικάνικο Τύπο ότι «τα κορίτσια το ήθελαν πραγματικά, ένιωθαν ότι χρωστούσαν κάτι τέτοιο στους fans».

- O Αμερικανός τραγουδοποιός, πολυ-οργανίστας και visual artist Captain Beefheart ήταν από τις πιο συναρπαστικές φιγούρες που έδρασαν στο μουσικό στερέωμα με αφορμή το rock 'n' roll, φτιάχνοντας ένα μοναδικό χαρμάνι ήχου, που μόνο με αυτό του Frank Zappa μπορεί να συγκριθεί.
Ο κάπτεν πέθανε το 2010, μόλις στα 69 του, ταλαιπωρημένος από σκλήρωση, αλλά το ενδιαφέρον για τους δίσκους του παραμένει μεγάλο. Ανάμεσά τους, αυτός που έχει λάβει τη μεγαλύτερη αναγνώριση και προβολή είναι το Trout Mask Replica, το 3ο του άλμπουμ με τους Magic Band (στην τότε σύνθεση βρίσκονταν οι John French, Jeff Cotton, Bill Harkleroad, Mark Boston & Victor Hayden), που βγήκε το 1969 στη Straight του Frank Zappa, με παραγωγό τον ίδιο. Γνώρισε μάλιστα και μια ανέλπιστη εμπορική επιτυχία -την πρώτη για το γκρουπ- φτάνοντας στο #21 των βρετανικών charts. Τώρα, τα δικαιώματα του Trout Mask Replica έχουν περιέλθει στην Third Man Records του Jack White, η οποία ετοιμάζει μια πολύ περιποιημένη επανέκδοση, αλλά μόνο για όσους κάνουν εγγραφή στο Θησαυροφυλάκιο (The Vault) της εταιρείας ως τις 30 Απριλίου.
Όσοι το κάνουν, θα λάβουν το Trout Mask Replica σε μια ειδική πάνινη τσάντα, τυπωμένο σε διπλό, χρωματισμό βινύλιο με σχέδιο ψαροκόκαλο, ενώ ως εξτρά θα τους έρθει ο επιτάφιος του Jack White στον

Captain Beefheart (ένα πράγματι ωραίο κείμενο), αλλά και η πρώτη ανατύπωση που γίνεται ποτέ στο "Pachucho Cadaver", το μόνο single που έβγαλε το Trout Mask Replica με b-side το "Wild Life" (επίσης από το άλμουμ). Αλλά αυτό που πραγματικά δεν παίζεται, σας το αφήσαμε για τελευταίο: μαζί με όλα αυτά, λαμβάνει κανείς και μια πραγματική ρέπλικα της μάσκας πέστροφαπου φιγουράρει στο εξώφυλλο!

- Οι εποχές που οι μεταλλάδες κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Αθήνας και των επαρχιακών πόλεων ταράζοντας τους μεγαλύτερους σε ηλικία με τα μαλλιά και τα ραφτά τους (νομίζαμε ότι) ανήκουν πια στη «μυθολογία» του heavy metal, αντανακλώντας τις μέρες που η κουλτούρα αυτή ήταν καινούρια και ανακάτευε την τράπουλα των αποδεκτών κοινωνικά συνηθειών.
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι στη Βρετανία έχουν ακόμα στρεβλή αντίληψη για το όλο θέμα, αν κρίνουμε από την παρακάτω απίστευτη και όμως αληθινή ιστορία παρεξηγήσεων που έγινε πριν λίγες μέρες -και εκπλήσσει ακόμα περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι η Βρετανία είναι και «μουσικομάνα» του heavy metal.

Τρεις λοιπόν μεταλλάδες πήραν τα τρία παιδιά τους (ένα 7χρονο αγόρι και δύο 10χρονα) και τον σκύλο του ενός και έστησαν κατασκήνωση σε ένα νησάκι στο Loch Leven, στο Perthshire της Σκωτίας. Κάτσανε λοιπόν εκεί, άναψαν φωτιά, έβαλαν να ακούσουν metal και άνοιξαν μπύρες.

Μόνο που, καθώς πήγαιναν προς τα εκεί, ένας περαστικός τους είδε και τρόμαξε. Πήγε λοιπόν στην τοπική αστυνομία και είπε ότι του φάνηκαν για ...αίρεση, από εκείνες που πάνε και αυτοκτονούν μαζικά.
Ως αποτέλεσμα, οι αμέριμνοι μεταλλάδες βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι από ένα ελικόπτερο και από τα φουσκωτά της βρετανικής αστυνομίας: άνδρες έσπευσαν μάλιστα να αρπάξουν τα παιδιά για να τα ...σώσουν (μεταφέροντάς τα στα ασθενοφόρα που στάθμευαν στην απέναντι ακτή), ενώ ένας -πάνω στον ζήλο του- έσπασε το τζάμι του αυτοκινήτου ενός της παρέας, πιστεύοντας ότι θα έβρισκε ...σημείωμα αυτοκτονίας!Όπως είπε στη συνέχεια μιλώντας στη Guardian ο Παναγιώτης Φίλης, (προφανώς) ελληνικής καταγωγής μέλος της παρέας, λέκτορας και ιδρυτής της Black Metal Brewery, «πίστευαν πραγματικά ότι μας έσωζαν εκείνη την ώρα, μάλιστα όταν μας ανέκριναν αναρωτήθηκαν αν τα παιδιά ήταν δικά μας ή αν τα είχαμε απαγάγει». Ο Ross Anderson, πάλι, βρήκε «γελοίο» το γεγονός ότι χρειάστηκε να επιστρατευτούν τόσες δυνάμεις για μια τέτοια υπόθεση.
Το δε τρίτο μέλος της παρέας, ο δάσκαλος και μουσικός David Henderson, είπε στον Scotsman ότι εκείνη την ώρα το μόνο που τους πέρασε από το μυαλό καθώς έβλεπαν την απίστευτη επέμβαση, είναι τι διάολο μπορεί να είχαν κάνει. Και γέλασε με το γεγονός ότι τα μαύρα ρούχα και το μεταλλάδικο στυλ μπορούν ακόμα να θεωρούνται επικίνδυνα από κάποιους ανθρώπους.
Τελικά τους άφησαν μεν ήσυχους, αλλά καλού-κακού δεν τους επέτρεψαν να γυρίσουν στο νησί: τους ανάγκασαν να περάσουν το βράδυ στα αυτοκίνητά τους.

- «Ταξιδέψαμε πιο μακριά, εκτοξευτήκαμε ψηλότερα και παίξαμε δυνατότερα από όσο ποτέ ονειρευτήκαμε». Με αυτά τα λόγια, οι Thermals ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους, ελπίζοντας, όπως δήλωσαν, να ξεκινήσει έτσι ένα καινούριο κεφάλαιο στις ζωές τους, στην τέχνη τους, αλλά και στη μεταξύ τους φιλία.

Η αμερικάνικη indie μπάντα ξεκίνησε το 2002 στο Portland του Όρεγκον από τον Hutch Harris και την Kathy Foster, ως μια εξερεύνηση της κοινής τους αγάπης για τη lo-fi αισθητική. Τη φήμη τους στο underground την έχτισε το 3ο τους άλμπουμ The Body, The Blood, The Machine (Sub Pop, 2006) και τη συνέχισαν οι επόμενες δουλειές τους, παρότι ποτέ δεν γνώρισαν κάποια αξιοσημείωτη εμπορική επιτυχία: σημαντικότερο κατόρθωμά τους στα charts των Η.Π.Α. ήταν το #180 που έπιασε το Personal Life το 2010.
Tελευταία τους δουλειά ήταν το We Disappear (2016), χρονιά που πήραν ενεργή θέση και στα πολιτικά της πατρίδας τους, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του Bernie Sanders για το χρίσμα των Δημοκρατικών.

NEW ALBUMS

- Manic Street Preachers – Resistance is futile

Τόσα χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση , καταφέρνουν να βγάζουν δίσκους γεμάτους υποψήφια singles όπως αυτός!

- Juliana Hatfield - Juliana Hatfield sings Olivia Newton John

Album με διασκευές της κλασικής ποπ τραγουδίστριας!

- King Tuff – The other

Από την νέα γενιά του indie rock.

- The Damned – Evil spirits

Επιστροφή των punk heroes.

- A Place to Bury Strangers – Pinned

Dark , indie , μέχρι και metal καταστάσεις βρίσκει κανείς εδώ…

- Mouse on Mars – Dimensional people

Με ηλεκτρονικές πινελιές και η νέα τους δουλειά…

- Tinashe – Joyride

Δεύτερος δίσκος για την νέα κοπέλα της soul…

- Sofi Tukker – Treehouse

Ντουέτο ηλεκτρονικής ποπ στον δεύτερο δίσκο!

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

- Washed Out – Face up

- Goat – Let it burn

- LUMP – Curse of the contemporary

- Cold Cave – You & me & infinity

- CHVRCHES – Never say die

- MO – Nostalgia

- Brazilian Girls – Pirates

- London Grammar – Under the stars

- Underworld – Brilliant yes that would be

Single of the week

- Florence & The Machine – Sky full of song

Η πρώτη ηχογράφηση μετά τον δίσκο του 2015.

Tuesday, April 10, 2018

9 – 4 – 2018

- Πίσω στο 1998 οι Garbage της Shirley Manson και του Butch Vig βρέθηκαν εύκολα στο #1 της Βρετανίας και στο #13 των Η.Π.Α. με το δεύτερο άλμπουμ τους Version 2.0, «χτίζοντας» πάνω στις άριστες εντυπώσεις που είχε αφήσει το ντεμπούτο τους Garbage το 1995 (Βρετανία #6, Η.Π.Α. #20). Ωστόσο, αν και το άλμπουμ έβγαλε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους -το "I Think I'm Paranoid" (Βρετανία #9)- δεν είχε τελικά ισάξιο αντίκτυπο.
Παρά ταύτα, το γκρουπ αποφάσισε να γιορτάσει την 20ή επέτειο του Version 2.0με μια σπέσιαλ επανακυκλοφορία του. Και ως προάγγελο αυτής, δίνει τώρα σε επίσημη κυκλοφορία το "Lick The Pavement", που πίσω στο 1998 ηταν b-side στο "Push It" (Βρετανία #9, Η.Π.Α. #52).

Το "Lick The Pavement" είναι ένα από τα 10 bonus tracks που θα συνοδεύουν την επανέκδοση του Version 2.0, η οποία αναμένεται στις 22 Ιουνίου από τη Stunvolume, σε διεθνή διανομή PIAS -ανάμεσά τους θα βρίσκονται και κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια, όλα από εκείνη την περίοδο. Μαζί, θα δώσουν και μια σειρά συναυλιών, όπου θα παρουσιάζουν ολόκληρο το άλμπουμ, μαζί με το bonus υλικό.
«Το Version 2.0 είχε για μας τον ήχο μιας μπάντας που μεγάλωνε και εξελισσόταν, αποκτώντας πάνω απ' όλα εμπιστοσύνη», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Butch Vig.

- 5 χρόνια είναι πολλά για τα στάνταρ των γρήγορων ρυθμών με τους οποίους «παλιώνει» κάτι στην εποχή του ίντερνετ. Αλλά οι Arctic Monkeys δεν βιάζονται.
Τελευταία φορά, δηλαδή, η πιο αγαπητή από τις νεότερες βρετανικές μπάντες εμφανίστηκε το 2013, με τον μοσχοπουλημένο δίσκο ΑΜ (Βρετανία #1, Η.Π.Α. #6, Αυστραλία #1, Γαλλία #4, Καναδάς #3, Γερμανία #3, Ιαπωνία #10, αλλά και Ελλάδα #4), που έβγαλε ένα από τα πιο αγαπητά τους τραγούδια στο εγχώριο ραδιόφωνο, το ""Do I Wanna Know? (Βρετανία #11, Η.Π.Α. #70, η πρώτη τους αμερικάνικη επιτυχία) .

Τώρα, ο Alex Turner και η υπόλοιπη παρέα μας στέλνουν πρόσκληση για το Tranquility Base Hotel & Casino: έτσι λέγεται το νέο τους άλμπουμ και στον σύνδεσμο παρακάτω μπορείτε να δείτε το trailer που έδωσαν στη δημοσιότητα.
Το Tranquility Base Hotel & Casino ηχογραφήθηκε σε Λος Άντζελες, Παρίσι και Λονδίνο και είναι σε παραγωγή του James Ford και του Alex Turner. Θα κυκλοφορήσει από τη Domino, στις 11 Μαΐου.
Αυτό σημαίνει ότι οι Arctic Monkeys θα έχουν κάμποσα νέα τραγούδια στις αποσκευές τους για όταν έρθουν στην Αθήνα στις 6 Ιουλίου (ως headliners της 1ης μέρας του Rockwave 2018), σε μία από τις πιο αναμενόμενες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού

- Για το φετινό Πάσχα των Καθολικών και Προτεσταντών, που ως συνήθως πέφτει 1 εβδομάδα πριν το δικό μας, το αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο NBC έστησε μια νέα, live παραγωγή του γνωστού και δημοφιλέστατου μιούζικαλ Jesus Christ Superstar, που έφτιαξε ο Andrew Lloyd Webber σε λιμπρέτο Tim Rice πίσω στο 1971.
Το Jesus Christ Superstar έγραψε ιστορία, ως ένα από τα πρώτα μιούζικαλ που υιοθέτησε στοιχεία από το rock της εποχής. Αυτό δημιούργησε μια παράδοση με τα χρόνια, καθώς διάφοροι rockers καλούνταν στις κατά καιρούς παραστάσεις, για να ενσαρκώσουν διάφορους ρόλους -ο Ian Gilllan, για παράδειγμα, έχει παίξει τον Ιησού. Φέτος, στην παράσταση του David Leveaux, τον Ιησού ανέλαβε να παίξει ο John Legend, ενώ την απαιτούμενη rock παρουσία κάλυψε ο Alice Cooper, που πήρε τον ρόλο του βασιλιά Ηρώδη

. Ο ρόλος είναι μικρός, καθώς το λιμπρέτο έχει μόλις 1 τραγούδι για εκείνον, το "King Herod's Song (Try It And See), με το οποίο και ειρωνεύεται τους ισχυρισμούς του Ιησού ότι είναι γιος του Θεού.
Παρά ταύτα, ο Alice Cooper χάλασε κόσμο με την performance του, που ήδη έχει γίνει viral, προξενώντας ενθουσιασμό όχι μόνο στους fans του ανά την υφήλιο, μα και σε κόσμο που δεν τον παρακολουθεί και ιδιαίτερα.

- Tον Απρίλιο του 1961, ο σερ Milton Margai οδήγησε τη Σιέρρα Λεόνε στην ανεξαρτησία από τη Βρετανία, γεγονός που γιορτάστηκε από χιλιάδες κατοίκους της δυτικοαφρικανικής χώρας, που βγήκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας Φριτάουν γεμάτοι ενθουσιασμό. Μετά ωστόσο τον απροσδόκητο θάνατο του Margai (1964) η χώρα βρέθηκε στα χέρια ανάξιων διαδόχων και σύντομα κύλησε στα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Στα δε νεότερα χρόνια, απασχόλησε τις παγκόσμιες ειδήσεις κυρίως ως σκηνικό ενός φρικαλέου και αιματηρού εμφυλίου πολέμου, που κράτησε από το 1991 ως το 2002 και χρειάστηκε στρατιωτική παρέμβαση της Βρετανίας για να τερματιστεί οριστικά.
Ένας από τους ανθρώπους που άφησαν τη Σιέρρα Λεόνε προς τα τέλη του πολέμου αναζητώντας μια καλύτερη ζωή ήταν και ο Janka Nabay, ο οποίος εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. το 2003 πιάνοντας δουλειά ως υπάλληλος σε εστιατόρια. Εκεί, σύστησε σιγά-σιγά το αμερικάνικο underground κοινό στην παραδοσιακή μουσική bubu των Temne, του κυρίαρχου πληθυσμιακά λαού στη Σιέρρα Λεόνε, η οποία απαιτεί ως και 20 μουσικούς επί σκηνής, να παίζουν μπαμπού φλάουτα διαφόρων μεγεθών. Η ιστορία έγραψε ότι το Bubu King EP (2010), ήταν η πρώτη bubu κυκλοφορία στην Αμερική.

Η διαδρομή υπήρξε underground για αρκετά χρόνια, ως το 2012, όταν ο David Byrne πρότεινε στον Nabay συμβόλαιο με τη Luaka Bop, όπου και έβγαλε μέσα στο ίδιο έτος το En Yay Sah (2012): ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα άλμπουμ της τρέχουσας δεκαετίας, που τον καθιέρωσε ως «βασιλιά του bubu», αλλά και ως έναν από τους σημαντικούς μουσικούς της σύγχρονης Αφρικής -η οποία έχει ασφαλώς και μεγαλύτερα ταλέντα, αλλά όχι πολλές μορφές ικανές να «εξάγουν» επιτυχώς τους ήχους της προς τη Δύση.
Σύμφωνα με ανακοινωθέν της Luaka Bop, ο Nabay πέθανε ξαφνικά πριν λίγες μέρες, μόλις στα 54 του χρόνια. Δεν έχει ακόμα δοθεί επισήμως το αίτιο του θανάτου του.

NEW ALBUMS

- Eels – The deconstruction