16– 7– 2018

-  Ο μεγάλος τελικός του φετινού Μουντιάλ είχε 6 γκολ και την ξεκάθαρη υπεροχή της εθνικής Γαλλίας έναντι αυτής της Κροατίας. Εκτός όμως από το θέαμα, είχε και μια στιγμή αμηχανίας στο στάδιο Λουζνίκι, η οποία αποκαλύπτεται τώρα ότι διαθέτει ...μουσικές διασυνδέσεις. 

Ο λόγος βέβαια για τους δύο άνδρες και τις δύο γυναίκες που, ντυμένοι με αστυνομικές στολές, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κατά το 2ο ημίχρονο, προξενώντας σύντομη διακοπή του ματς. Μία μάλιστα από τις γυναίκες προσέγγισε και τον Kylian Mbappé, και κόλλησε πέντε μαζί του.
Και τα 4 άτομα απομακρύνθηκαν γρήγορα από το τερέν όταν έγινε αντιληπτό ότι δεν ήταν πραγματικοί αστυνομικοί και τώρα κρατούνται σε κελί στη Μόσχα. Αποκαλύπτεται δε ότι πρόκειται για την Όλγα Κουρατσιόβα (Olga Kurachyova), μέλος του γνωστού αντικαθεστωτικού συγκροτήματος Pussy Riot, και 3 ακόμα πρόσωπα που έχουν σχέση με την punk pop κολεκτίβα. Το επιβεβαίωσε η ίδια η Κουρατσιόβα, μιλώντας στο πρακτορείο Ρόιτερς.
Στόχος των Pussy Riot ήταν να τραβήξουν και πάλι τη διεθνή προσοχή στις παραβιάσεις διαφόρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελούνται στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτήν την αφορά με βολική αφορμή την επέτειο των 11 χρόνων του θανάτου του ποιητή Dmitriy Prigov. Ζήτησαν λοιπόν την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και τον άμεσο σταματημό των παρανόμων συλλήψεων στις αντικαθεστωτικές διαμαρτυρίες.
Οι Pussy Riot συγκροτήθηκαν το 2011 και με αυτοσχέδιες performances, συχνά τολμηρές για τα ήθη της ρωσικής κοινωνίας, εναντιώθηκαν στη διακυβέρνηση Πούτιν, ζητώντας παράλληλα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους της Ρωσίας, πολιτικές αλλαγές και κινήσεις υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης. Έγιναν παγκοσμίως γνωστές όταν η κυβέρνηση προχώρησε σε σύλληψη και φυλάκιση 3 μελών τους (Nadezhda Tolokonnikova, Maria Alyokhina & Yekaterina Samutsevich), κατηγορώντας τις για «χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος» -πράξη που έφερε πληθώρα μηνυμάτων συμπαράστασης από προσωπικότητες της μουσικής σαν την Patti Smith, τους Beach Boys, τον Paul McCartney, τη Madonna, τους Red Hot Chili Peppers κ.ά.

 

-  Σε κάθε Μουντιάλ, αλλά και σε κάθε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οι Άγγλοι οπαδοί θεωρούν την Εθνική τους φαβορί για το τρόπαιο, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζεται από την αγωνιστική της ιστορία -ο ισχυρισμός εδράζεται αντιθέτως στο ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που εφευρέθηκε στο Νησί (που αποτελεί πράγματι γεγονός).

Εν τέλει, όμως, μέσα τους μάλλον την ξέρουν καλύτερα την πραγματικότητα. Κι έτσι δεν το πήραν τόσο άσχημα όσο ίσως θα φανταζόταν κανείς που αποκλείστηκαν από το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, χάνοντας 2-1 από την Κροατία στην παράταση, παρότι μάλιστα ήταν εκείνοι που άνοιξαν το σκορ νωρίς-νωρίς, με γκολ του Kieran Trippier. Σκορ που στεναχώρησε και πολλούς Έλληνες φίλους, που διαχρονικά υποστηρίζουν και αγαπάνε το αγγλικό ποδόσφαιρο. 

Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνει κανείς από ένα πλάνο που απαθανάτισε με το κινητό του ο σπουδαίος Άγγλος ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ -τους οπαδούς δηλαδή να τραγουδάνε εν χορώ το "Don't Look Back In Anger" των Oasis στις εξέδρες του σταδίου Luzhniki στη Μόσχα, μετά τη λήξη της παράτασης.

To "Don't Look Back In Anger", στο μεταξύ, έχει γίνει και με τη βούλα ένας μοντέρνος βρετανικός ύμνος. Γράφτηκε το 1995 για το 2ο άλμπουμ των Oasis (What's the Story) Morning Glory? και σταδιοδρόμησε ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα singles τους, πιάνοντας το νούμερο 1 της Βρετανίας, καθώς κι ένα #55 στις Η.Π.Α. Το ειρωνικό είναι ότι ο Noel Gallagher -ο οποίος και το έγραψε- δεν υποστήριξε τη συγκεκριμένη Εθνική Αγγλίας, δηλώνοντας δημόσια πριν το Μουντιάλ ότι έβλεπε ως φαβορί το Βέλγιο.

- Στο χιπ χοπ σινάφι των Η.Π.Α., ο 39χρονος Kasseem Dean από το Μπρονξ δεν χρειάζεται καμία σύσταση: πέρα από το ότι είναι σύζυγος της Alicia Keys, είναι ο άνθρωπος που με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Swizz Beatz βρίσκεται πίσω από πλήθος «μαύρων» επιτυχιών, ενώ ο Kanye West τον έχει χαρακτηρίσει ως «τον καλύτερο ραπ παραγωγό όλων των εποχών» με tweet από τον επίσημο λογαριασμό του.Ως σόλο καλλιτέχνης, ωστόσο, ο Swizz Beatz χρειάζεται λίγη έξυπνη δημοσιότητα τώρα που σκοπεύει να αναθερμάνει αυτές τις φιλοδοξίες του, καθώς έχουν πια περάσει 11 ολόκληρα χρόνια από το ντεμπούτο του One Man Band (Η.Π.Α. #7). 

Τι καλύτερος λοιπόν τρόπος να το κάνει, από μια ανακοίνωση με την οποία μας ενημερώνει ότι δεν θα ακούσουμε τελικά τη συνεργασία του Kanye West με τον Bono;

Το κομμάτι πάντως υπάρχει και είναι μάλιστα τελειωμένο. Απλά ο Swizz Beatz το έκοψε από την τελική 10άδα που θα απαρτίσει το νέο άλμπουμ Poison, το οποίο θα κυκλοφορήσει από την Epic μέσα στο καλοκαίρι. «Απλά δεν είναι γι' αυτόν τον δίσκο», σχολίασε στο Pitchfork, προσθέτοντας ότι ίσως το βάλει στον επόμενο.
Ένα ακόμα κομμάτι που κόπηκε είχε φωνητικά από τον Bruno Mars. Αντιθέτως, «προκρίθηκαν» οι συνεργασίες με Kendrick Lamar και Pusha-T και όλα δείχνουν ότι σύντομα θα ακούσουμε κάποια από αυτές ως promo. 

-  Πίσω στο 1978, ο Bruce Springsteen είχε πάψει να είναι «υποσχόμενος» καλλιτέχνης και είχε κάνει τα μεγάλα βήματα προς τα μπροστά: το Born To Run(1975) τον είχε στείλει για πρώτη φορά στο αμερικάνικο top-10 (#3), ενώ τον είχε μπάσει και στο βρετανικό top-20 (#17), ενώ εκείνη ήταν η χρονιά έκδοσης του Darkness On The Edge Of Town (H.Π.Α. #5, Βρετανία #16).
Στα πλαίσια της τότε περιοδείας υποστήριξης του δίσκου, το «Αφεντικό» πήρε την E Street Band (Roy Bittan, Clarence Clemons, Dan ny Federici, Garry Tallent, Stevie Van Zandt & Max Weinberg) και έπαιξε και στο Roxy Theatre του Λος Άντζελες μπροστά σε περίπου 500 άτομα, σε μια χορταστική συναυλία 4 ωρών που έμελλε να μείνει ιστορική. Ο λόγος είναι ότι τη μετέδωσε ο ραδιοσταθμός KMET-FM του Λος Άντζελες, με αποτέλεσμα η φήμη της να φτάσει και σε ανθρώπους που δεν είχαν παραβρεθεί στο Roxy.

Το αποτέλεσμα ήταν να βγει σε μια σειρά πειρατικών ηχογραφήσεων (bootlegs), αποκτώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη φήμη -διεθνή, αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια, επί δεκαετίες οι οπαδοί του Springsteen έψαχναν να βρουν κάποια πειρατική κόπια για τη δική τους συλλογή.Το γεγονός αυτής της δημοφιλίας αναγνωρίστηκε τώρα και επίσημα από τον Springsteen. Ο οποίος, γιορτάζοντας τα 40 χρόνια από τη συναυλία, ανακοίνωσε την επίσημη έκδοση της πλήρους, 4ωρης εκδοχής της, με νέα μίξη του Jon Altschiller (από τις αυθεντικές αναλογικές πηγές) και νέο mastering του Adam Ayan, ώστε να προσφερθεί καλός ήχος σε όσους θέλουν την πλήρη εκδοχή του "Backstreets" (με το "Sad Eyes ιντερλούδιο, δηλαδή) και τις διασκευές στο "Heartbreak Hotel" του Elvis Presley και στο "Rave On" του Buddy Holly -την οποία και μπορείτε να ακούσετε στον σύνδεσμο παρακάτω- με καλό, σωστό ήχο.

Ως τώρα, μόνο 7 τραγούδια από εκείνη την επική βραδιά είχαν βγει επίσημα, στο άλμπουμ Live 1975-1985. 

NEW ALBUMS

-  Amy Shark – Love monster

Ντεμπούτο album για την  alternative pop Αυστραλέζα.

-  Dirty Projectors – Lamp lit prose

Η νέα δουλειά το art pop group.

-  Rick Astley – Beautiful life

Συνεχίζει 30 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση , παρόλο πια που έχει χάσει την αίγλη του...

-  Drake – Scorpion

Παροξυσμός  με αυτόν τον δίσκο του πιο διάσημου της hip hop ίσως στην εποχή μας...

-  Cowboy Junkies – All that reckoning

Η αισθησιακή μορφή της Margo  αναλλοίωτη τόσα χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση.

-  The Jayhawks – Back roads and abandoned motels

Folk rock Americana με εμπορικές διαθέσεις ξανά...

-  Luluc – Luluc sculptor

Ντουέτο της  folk με εξαιρετικά φωνητικά...

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

-  Ariana Grande – God is a woman

-  Imagine Dragons – Natural

-  Interpol – The rover

-  Lyves – Rest your head

-  Mini Mansions – Works every time

-  Norah Jones – It was you

-  Wet – There’s a reason

- Patrick Watson – Melody Noir

- Kodaline – Shed a tear

Single of the week

- Metric – Dark Saturday

Η Emily Haines αυτή τη φορά ξανά με το συγκρότημά της...

9 - 7 - 2018

-  Aτελείωτες παρέες από πιτσιρίκια με t-shirts Arctic Monkeys τραγούδησαν, χόρεψαν, άναψαν καπνογόνα και διασκέδασαν με την ψυχή τους στην πολυαναμενόμενη, πειστική και επαγγελματική εμφάνιση του Alex Turner και της συμμορίας του. Αλλά και τα υπόλοιπα τέσσερα σχήματα κατάφεραν να χρωματίσουν τη συνολική εμπειρία με τον δικό τους τρόπο.

Με το ελαφρύ αεράκι να μετριάζει κάπως τη μεσημεριανή δυσφορία, οι εκ Χανίων ορμώμενοι CoreTheBand ξεπρόβαλαν στη σκηνή κατά τις 4:30, ενώπιον αναπάντεχα πυκνού κοινού, που έψαχνε από νωρίς ιδανική θέση για να θαυμάσει τα μούσκουλα του Turner. Στο μισάωρο set τους, κατάφεραν να βγουν θριαμβευτικά από την κλασικά άβολη θέση του εγχώριου opening act σε μεγάλο φεστιβάλ, ανατρέποντας τη συνθήκη υπέρ τους: η πολυποίκιλη, εκρηκτική τους punk pop, προερχόμενη κυρίως από το πρόσφατο ντεμπούτο Ι (Don’t) Know, ξεσήκωσε το συσπειρωμένο πλήθος και κέρδισε θαυμαστές.

Ενώ το νεανικό κοινό κατέφθανε με αμείωτη ένταση στο Terra Vibe μέσω πούλμαν, ο Konstantin Gropper και η πενταμελής μπάντα του έκαναν την εμφάνισή τους στην ώρα τους. Παρόλο που το γερμανικό γκρουπ κυκλοφόρησε μόλις το νέο άλμπουμ The Horror, αποφάσισε να χτίσει το Rockwave set πάνω στις σημαντικότερες στιγμές της πλούσιας δισκογραφίας του. Έτσι, οι ανθεμικές μελωδίες και οι γενναιόδωρες συνθέσεις περί αγάπης από τις πρώτες κυκλοφορίες των Get Well Soon σκόρπισαν ένα γλυκόπικρο συναίσθημα στον αέρα και μπερδεύτηκαν απολαυστικά με τις πιο ανάλαφρες πτυχές της μπάντας. 

Στη συνέχεια, ο Miles Kane και οι αξιότιμοι συμπαίκτες του προσέφεραν την πιο γραφική ροκ εμφάνιση της ημέρας. Το ξεπερασμένο στυλ και η παρωχημένη αισθητική των κομματιών του, εναρμονίστηκε πλήρως με το είδος της live εμπειρίας την οποία προτείνει. Ντυμένος με στυλ μεταξύ χλιδάτου ναυαγού και παιδιού των λουλουδιών, ο Βρετανός κιθαρίστας έπαιξε τραγούδια από τους 2 προσωπικούς του δίσκους, όπως και τα καινούρια "Cry Οn My Guitar" και "Shavambacu",

σερβίροντας το ένα συναυλιακό κλισέ μετά το άλλο: ζητούσε από το κοινό να χτυπήσει παλαμάκια, να σηκώσει τα χέρια ψηλά, να τραγουδήσει μαζί του, σαν να ήταν ο πρώτος στα χρονικά που έπραττε κάτι ανάλογο.

Επόμενοι στο πρόγραμμα οι βραβευμένοι με Mercury alt-J, η εμφάνιση των οποίων έκλεψε σε ορισμένες περιπτώσεις τις εντυπώσεις από το μεγάλο όνομα της βραδιάς.

Mπολιασμένο με έθνικ, folk και ηλεκτρονικά στοιχεία, το μελωδικό indie των alt-J κατάφερε να δημιουργήσει γόνιμες συνθήκες για χορό, όπως και πολλές στιγμές με έντονο συναισθηματικό βάρος. 

Όπως αποδείχθηκε περίτρανα μέσα από τη χορταστική και προσεγμένη τους συναυλία, είναι η μεγαλύτερη ροκ μπάντα του πλανήτη αυτήν τη στιγμή και ο Turner o απόλυτος ροκ σταρ των ημερών μας –τουλάχιστον για τη νεαρότερη και μεγαλύτερη αριθμητικά μερίδα των οπαδών τους. Ωστόσο, ο φετινός δίσκος Tranquility Base Hotel & Casino ναι μεν τους έφερε για πρώτη φορά στην Αθήνα, μπέρδεψε όμως συνάμα τα νερά και γέννησε νέα ερωτήματα: έχουν γίνει οι Arctic Monkeys το προσωπικό όχημα του Turner; 

-  Όλοι ξέρουμε ότι οι Iron Maiden έχουν εδώ και χρόνια μυθικό στάτους, με αποτέλεσμα να γίνεται ...λαϊκό προσκύνημα στις συναυλίες τους -περιμένουμε άλλωστε ανάλογα σκηνικά και στα μέρη μας, αφού έρχονται μέσα στον μήνα ως headliners της 3ης μέρας του φετινού Rockwave Festival (Παρασκευή 20 Ιουλίου, στο Terra Vibe).Αλλά, τελικά, πόσα χρήματα βγάζουν οι Iron Maiden από τις συναυλίες; Η πιο έγκυρη πηγή διεθνώς για τον υπολογισμό των κερδών ενός καλλιτέχνη από την πώληση εισιτηρίων και μόνο, είναι το Boxscore, αναφορά που συντάσσεται για λογαριασμό του Billboard, του κατ' εξοχήν δηλαδή περιοδικού (και site) της αμερικάνικης μουσικής βιομηχανίας.
Αν και το Boxscore δεν κάνει συνολικές σούμες, ο απολογισμός της πρόσφατης συναυλίας των Iron Maiden στο Tele2 Arena της Στοκχόλμης (Σουηδία), δίνει νούμερα που ζαλίζουν: οι Βρετανοί θρύλοι έβγαλαν 2 εκατομμύρια 502 χιλιάδες ευρώ μόνο από τα εισιτήρια της συγκεκριμένης βραδιάς! Ανάλογα νούμερα επιβεβαιώνει και η πλατφόρμα του PRP από τις εμφανίσεις σε Πράγα και Ελσίνκι, ενώ στην περίπτωση του Βερολίνου και της Κοπεγχάγης κινούμαστε γύρω στο 1.500.000 ευρώ.
Από την άλλη, αν θεωρείτε ότι τα λεφτά αυτά είναι πολλά, σκεφτείτε ότι ο Ed Sheeran έβγαλε 11 εκατομμύρια 704 χιλιάδες ευρώ μόνο από τα εισιτήρια της συναυλίας στο Hamden Park της Γλασκόβης (Σκωτία). Σύμφωνα με το Boxscore, κανείς δεν τον φτάνει μέχρι στιγμής για το 2018, ούτε καν οι U2 με τη Beyoncé.

-  Παρά τις δόξες που έχει γνωρίσει, είτε ως μία από τις πιο συναρπαστικές μαύρες φωνές του 20ού αιώνα, είτε ως «γιαγιά του rock», η Tina Turner συχνά πέρασε δύσκολες στιγμές. Και δυστυχώς η μοίρα της έμελλε να έχει κι άλλες τέτοιες, τώρα στα 78 της πλέον χρόνια.

Ο μεγαλύτερος γιος της Craig Turner, τον οποίον απέκτησε όταν ήταν μόλις 18 ετών από τον δεσμό που είχε τότε με τον σαξοφωνίστα των Kings Of Rhythm, Raymond Hill (1933-1996), βρέθηκε νεκρός στα 59 του χρόνια στο σπίτι του στο Studio City της Καλιφόρνια.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Ellis Clopton για το Variety, ο Craig Turner δούλευε ως μεσίτης στην κοιλάδα του Σαν Φρανσίσκο. Το επίσημο πόρισμα της νεκροψίας δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα από τον ιατροδικαστή του Λος Άντζελες, ωστόσο οι αναφορές της αστυνομίας δείχνουν έντονα προς την κατεύθυνση της αυτοκτονίας.
Η Tina Turner δεν έχει προβεί σε δημόσια δήλωση ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και είναι λογικό, αφού συν τοις άλλοις έχει και μακρύ ταξίδι να κάνει για να φτάσει στο Λος Άντζελες, καθώς εδώ και χρόνια ζει στο Küsnacht της Ελβετίας, λίγο έξω από τη Ζυρίχη, έχοντας μάλιστα αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητα για την ελβετική. 

- Το όνομα του Richard Swift μπορεί να μη λέει κάτι στο ευρύτερο κοινό, αλλά τα ονόματα όσων έσπευσαν να γράψουν το δικό τους αντίο στα social media, δείχνουν καλά το στερέωμα για το οποίο ήταν σημαντικός ο Αμερικανός μουσικός, τραγουδοποιός και παραγωγός, που πέθανε απρόσμενα στα 41 του χρόνια.
Γεννημένος στην Καλιφόρνια, ο Swift άρχισε να ασχολείται ενεργά με τη μουσική στα 14 του χρόνια (1991), τραγουδώντας σε εκκλησιαστικές χορωδίες. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε 10 χρόνια αργότερα, με DIY, δικής του παραγωγής κυκλοφορίες, πριν τον εντοπίσει -και τον υπογράψει- η Secretly Canadian. Στις συνειδήσεις του indie ακροατηρίου, πάντως, τον έφερε το άλμπουμ του 2007 Dressed Up For The Letdown, έστω κι αν εμπορικά η αίγλη του περιορίστηκε σε αυστηρά underground διαδρομές. 

Έκτοτε, ο ορίζοντας άνοιξε για τον Swift, ο οποίος βρέθηκε να είναι μέλος στους Shins και στους Arcs, αλλά και μπασίστας στις περιοδείες των Black Keys. Ακόμα μεγαλύτερη φήμη, ωστόσο, κέρδισε ως παραγωγός, βάζοντας την υπογραφή του στον δίσκο που καθιέρωσε τους Nathaniel Rateliff & Τhe Night Sweats, αλλά και σε δουλειές του Damien Jurado, των Foxygen και της Laetitia Sadier των Stereolab.
Ο Swift αρρώστησε ξαφνικά μέσα στον Ιούνιο, από απροσδιόριστη (σε δημόσιο επίπεδο) αλλά βαριά αιτία, που οδήγησε στη μεταφορά του σε νοσοκομείο της Tacoma, στην πολιτεία Ουάσινγκτον. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, με το αίτιο να παραμένει άγνωστο -έχει άλλωστε γίνει κανόνας πλέον, να μην ανακοινώνονται οι αιτίες θανάτου. 

NEW ALBUMS

-  Big Narstie – Bdl Bipolar

Βρετανός ράπερ συνεργαζόμενος και με την Grimes.

-  Years & Years – Palo Santo

Δεύτερος  soul dance pop δίσκος, μια ποιοτική εμπορική πρόταση…

-  RVG – A Quality of mercy

Άλλοι κλώνοι των Go Betweens , είχαν κυκλοφορήσει μόνοι τους αυτό το εξαιρετικό ντεμπούτο στα τέλη του 2017 , και τώρα κανονικά σε εταιρεία!!

-  Tom Grennan – Lightning matches

 Ντεμπούτο για τον συνθέτη- ερμηνευτή από το Bedford

-  Bullet For My Valentine – Gravity

Hard rock – metal παίζουν και στην νέα τους δουλειά.

-  Goldfrapp – Silver Eye – Deluxe edition

Επανέκδοση του πρόσφατου album με προσθήκη δεύτερου cd με remixes και συνεργασίες όπως αυτές με τον   Gahan!

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

-  Chaka Khan – Like sugar

-  Fiona Apple – I walk a little faster

-  Kygo ft. Miguel – Remind me to forget

-  Lana Del Rey – Elvis

-  Mark LAnegan & Duke Garwood – With animals

-  Robert Plant – New world

-  The Chills – Complex

-  Confidence man – Out the window

- Jeanne Added - Radiate

Single of the week

-  Christine and The Queens – Doesn’t matter

Η Γαλλιδούλα στο δεύτερο single  από τον δεύτερο δίσκο που έρχεται Σεπτέμβρη.