musiconline: 16– 7

- Ο μεγάλος τελικός του φετινού Μουντιάλ είχε 6 γκολ και την ξεκάθαρη υπεροχή της εθνικής Γαλλίας έναντι αυτής της Κροατίας. Εκτός όμως από το θέαμα, είχε και μια στιγμή αμηχανίας στο στάδιο Λουζνίκι, η οποία αποκαλύπτεται τώρα ότι διαθέτει ...μουσικές διασυνδέσεις.

Ο λόγος βέβαια για τους δύο άνδρες και τις δύο γυναίκες που, ντυμένοι με αστυνομικές στολές, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κατά το 2ο ημίχρονο, προξενώντας σύντομη διακοπή του ματς. Μία μάλιστα από τις γυναίκες προσέγγισε και τον Kylian Mbappé, και κόλλησε πέντε μαζί του.
Και τα 4 άτομα απομακρύνθηκαν γρήγορα από το τερέν όταν έγινε αντιληπτό ότι δεν ήταν πραγματικοί αστυνομικοί και τώρα κρατούνται σε κελί στη Μόσχα. Αποκαλύπτεται δε ότι πρόκειται για την Όλγα Κουρατσιόβα (Olga Kurachyova), μέλος του γνωστού αντικαθεστωτικού συγκροτήματος Pussy Riot, και 3 ακόμα πρόσωπα που έχουν σχέση με την punk pop κολεκτίβα. Το επιβεβαίωσε η ίδια η Κουρατσιόβα, μιλώντας στο πρακτορείο Ρόιτερς.
Στόχος των Pussy Riot ήταν να τραβήξουν και πάλι τη διεθνή προσοχή στις παραβιάσεις διαφόρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελούνται στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτήν την αφορά με βολική αφορμή την επέτειο των 11 χρόνων του θανάτου του ποιητή Dmitriy Prigov. Ζήτησαν λοιπόν την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και τον άμεσο σταματημό των παρανόμων συλλήψεων στις αντικαθεστωτικές διαμαρτυρίες.
Οι Pussy Riot συγκροτήθηκαν το 2011 και με αυτοσχέδιες performances, συχνά τολμηρές για τα ήθη της ρωσικής κοινωνίας, εναντιώθηκαν στη διακυβέρνηση Πούτιν, ζητώντας παράλληλα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους της Ρωσίας, πολιτικές αλλαγές και κινήσεις υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης. Έγιναν παγκοσμίως γνωστές όταν η κυβέρνηση προχώρησε σε σύλληψη και φυλάκιση 3 μελών τους (Nadezhda Tolokonnikova, Maria Alyokhina & Yekaterina Samutsevich), κατηγορώντας τις για «χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος» -πράξη που έφερε πληθώρα μηνυμάτων συμπαράστασης από προσωπικότητες της μουσικής σαν την Patti Smith, τους Beach Boys, τον Paul McCartney, τη Madonna, τους Red Hot Chili Peppers κ.ά.

- Σε κάθε Μουντιάλ, αλλά και σε κάθε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οι Άγγλοι οπαδοί θεωρούν την Εθνική τους φαβορί για το τρόπαιο, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζεται από την αγωνιστική της ιστορία -ο ισχυρισμός εδράζεται αντιθέτως στο ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που εφευρέθηκε στο Νησί (που αποτελεί πράγματι γεγονός).

Εν τέλει, όμως, μέσα τους μάλλον την ξέρουν καλύτερα την πραγματικότητα. Κι έτσι δεν το πήραν τόσο άσχημα όσο ίσως θα φανταζόταν κανείς που αποκλείστηκαν από το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, χάνοντας 2-1 από την Κροατία στην παράταση, παρότι μάλιστα ήταν εκείνοι που άνοιξαν το σκορ νωρίς-νωρίς, με γκολ του Kieran Trippier. Σκορ που στεναχώρησε και πολλούς Έλληνες φίλους, που διαχρονικά υποστηρίζουν και αγαπάνε το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνει κανείς από ένα πλάνο που απαθανάτισε με το κινητό του ο σπουδαίος Άγγλος ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ -τους οπαδούς δηλαδή να τραγουδάνε εν χορώ το "Don't Look Back In Anger" των Oasis στις εξέδρες του σταδίου Luzhniki στη Μόσχα, μετά τη λήξη της παράτασης.

To "Don't Look Back In Anger", στο μεταξύ, έχει γίνει και με τη βούλα ένας μοντέρνος βρετανικός ύμνος. Γράφτηκε το 1995 για το 2ο άλμπουμ των Oasis (What's the Story) Morning Glory? και σταδιοδρόμησε ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα singles τους, πιάνοντας το νούμερο 1 της Βρετανίας, καθώς κι ένα #55 στις Η.Π.Α. Το ειρωνικό είναι ότι ο Noel Gallagher -ο οποίος και το έγραψε- δεν υποστήριξε τη συγκεκριμένη Εθνική Αγγλίας, δηλώνοντας δημόσια πριν το Μουντιάλ ότι έβλεπε ως φαβορί το Βέλγιο.

- Στο χιπ χοπ σινάφι των Η.Π.Α., ο 39χρονος Kasseem Dean από το Μπρονξ δεν χρειάζεται καμία σύσταση: πέρα από το ότι είναι σύζυγος της Alicia Keys, είναι ο άνθρωπος που με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Swizz Beatz βρίσκεται πίσω από πλήθος «μαύρων» επιτυχιών, ενώ ο Kanye West τον έχει χαρακτηρίσει ως «τον καλύτερο ραπ παραγωγό όλων των εποχών» με tweet από τον επίσημο λογαριασμό του.Ως σόλο καλλιτέχνης, ωστόσο, ο Swizz Beatz χρειάζεται λίγη έξυπνη δημοσιότητα τώρα που σκοπεύει να αναθερμάνει αυτές τις φιλοδοξίες του, καθώς έχουν πια περάσει 11 ολόκληρα χρόνια από το ντεμπούτο του One Man Band (Η.Π.Α. #7).

Τι καλύτερος λοιπόν τρόπος να το κάνει, από μια ανακοίνωση με την οποία μας ενημερώνει ότι δεν θα ακούσουμε τελικά τη συνεργασία του Kanye West με τον Bono;

Το κομμάτι πάντως υπάρχει και είναι μάλιστα τελειωμένο. Απλά ο Swizz Beatz το έκοψε από την τελική 10άδα που θα απαρτίσει το νέο άλμπουμ Poison, το οποίο θα κυκλοφορήσει από την Epic μέσα στο καλοκαίρι. «Απλά δεν είναι γι' αυτόν τον δίσκο», σχολίασε στο Pitchfork, προσθέτοντας ότι ίσως το βάλει στον επόμενο.
Ένα ακόμα κομμάτι που κόπηκε είχε φωνητικά από τον Bruno Mars. Αντιθέτως, «προκρίθηκαν» οι συνεργασίες με Kendrick Lamar και Pusha-T και όλα δείχνουν ότι σύντομα θα ακούσουμε κάποια από αυτές ως promo.

- Πίσω στο 1978, ο Bruce Springsteen είχε πάψει να είναι «υποσχόμενος» καλλιτέχνης και είχε κάνει τα μεγάλα βήματα προς τα μπροστά: το Born To Run(1975) τον είχε στείλει για πρώτη φορά στο αμερικάνικο top-10 (#3), ενώ τον είχε μπάσει και στο βρετανικό top-20 (#17), ενώ εκείνη ήταν η χρονιά έκδοσης του Darkness On The Edge Of Town (H.Π.Α. #5, Βρετανία #16).
Στα πλαίσια της τότε περιοδείας υποστήριξης του δίσκου, το «Αφεντικό» πήρε την E Street Band (Roy Bittan, Clarence Clemons, Dan ny Federici, Garry Tallent, Stevie Van Zandt & Max Weinberg) και έπαιξε και στο Roxy Theatre του Λος Άντζελες μπροστά σε περίπου 500 άτομα, σε μια χορταστική συναυλία 4 ωρών που έμελλε να μείνει ιστορική. Ο λόγος είναι ότι τη μετέδωσε ο ραδιοσταθμός KMET-FM του Λος Άντζελες, με αποτέλεσμα η φήμη της να φτάσει και σε ανθρώπους που δεν είχαν παραβρεθεί στο Roxy.

Το αποτέλεσμα ήταν να βγει σε μια σειρά πειρατικών ηχογραφήσεων (bootlegs), αποκτώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη φήμη -διεθνή, αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια, επί δεκαετίες οι οπαδοί του Springsteen έψαχναν να βρουν κάποια πειρατική κόπια για τη δική τους συλλογή.Το γεγονός αυτής της δημοφιλίας αναγνωρίστηκε τώρα και επίσημα από τον Springsteen. Ο οποίος, γιορτάζοντας τα 40 χρόνια από τη συναυλία, ανακοίνωσε την επίσημη έκδοση της πλήρους, 4ωρης εκδοχής της, με νέα μίξη του Jon Altschiller (από τις αυθεντικές αναλογικές πηγές) και νέο mastering του Adam Ayan, ώστε να προσφερθεί καλός ήχος σε όσους θέλουν την πλήρη εκδοχή του "Backstreets" (με το "Sad Eyes ιντερλούδιο, δηλαδή) και τις διασκευές στο "Heartbreak Hotel" του Elvis Presley και στο "Rave On" του Buddy Holly -την οποία και μπορείτε να ακούσετε στον σύνδεσμο παρακάτω- με καλό, σωστό ήχο.

Ως τώρα, μόνο 7 τραγούδια από εκείνη την επική βραδιά είχαν βγει επίσημα, στο άλμπουμ Live 1975-1985.

NEW ALBUMS

- Amy Shark – Love monster