musiconline: 3– 4

- Παρά το πλήθος των επιτυχιών που απολαμβάνει κοντά μια δεκαετία τώρα, όλοι ξέρουμε ότι η Katy Perry χρωστάει τη φήμη της σε εκείνο το "I Kissed A Girl", που την έκανε παγκόσμια ποπ σταρ το 2008, φέρνοντάς τη στο νούμερο 1 των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Γερμανίας (και στο #5 της Γαλλίας). Είναι επίσης το τραγούδι που μεταμόρφωσε τη συντηρητικών καταβολών, από θρησκευόμενη οικογένεια της Καλιφόρνια, Katheryn Hudson στη σέξι Katy Perry που έμαθε ο περισσότερος κόσμος -και που, τέλος πάντων, δεν είχε πρόβλημα να πει ότι κάπου, κάποτε, φίλησε κι ένα κορίτσι και βρήκε πως της άρεσε.

Πρόσφατα όμως, μιλώντας σε γκαλά στα πλαίσια μιας καμπάνιας για τα ανθρώπινα δικαιώματα (και πιο συγκεκριμένα τα δικαιώματα ισότητας των ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ), η Katy Perry έκρινε σκόπιμο να μας αποκαλύψει λίγα περισσότερα για εκείνη την ιστορία.
«Για να σας πω την αλήθεια», είπε, «έκανα κι άλλα, δεν το φίλησα απλά εκείνο το κορίτσι του τραγουδιού».
Η δήλωσή της σόκαρε μερίδα του κοινού στις Η.Π.Α., όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, για να σοκάρεται κανείς σήμερα από τέτοια πράγματα, μάλλον δεν ζει και πολύ «εκεί έξω» -αν και στις Η.Π.Α. είδαμε να αναζωπυρώνεται τελευταία ένας βαθύς και μαχητικός συντηρητισμός, που θύμισε άλλες δεκαετίες.

Για να είμαστε πάντως εντάξει, η Perry δεν το είπε για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Αντιθέτως, εκεί πάνω στήριξε το πόσο τη βοήθησε η επιτυχία του τραγουδιού να χαλαρώσει και η ίδια απέναντι στη gay κοινότητα και τις δικές της τάσεις εξερεύνησης της σεξουαλικότητας, ξεπερνώντας τον στενό ορίζοντα όσων είχε διδαχθεί ως «καλό» και «κακό» στο σπίτι της.

- Στα 61 του, πια, ο Johnny Rotten προτιμά να τον αποκαλούν John Lydon και σε λίγα θυμίζει εκείνον τον παλιό πάνκη που αναστάτωνε τη Βρετανία της πετρελαϊκής κρίσης με τους Sex Pistols -ή, έστω, τον άνθρωπο που μετά τον εξανεμισμό του punk έστησε τους Public Image Ltd.Οι έχοντες βέβαια punk παρελθόν και περγαμηνές, εδώ και χρόνια έχουν πάψει να απογοητεύονται από τις δηλώσεις του: είναι άλλωστε γνωστό ότι ζει άνετα χάρη στην οικονομική επιφάνεια της γυναίκας του και δεν πολυπερνάει καιρό στη γενέτειρα Βρετανία, προτιμώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες.Αλλά οι τελευταίες του δηλώσεις συζητιούνται ξανά, ίσως γιατί παραέπεσαν βαριές ακόμα και σε όσους τον έχουν πλέον συνηθίσει, έτσι όπως τα στοίβαξαν όλα μαζί. Κι άντε να ήταν ο Rotten υπέρ του Brexit -αυτό είναι κάτι που εύκολα το φαντάζεται κανείς και μάλλον δεν σόκαρε και κανέναν («truly brilliant», ήταν το σχόλιό του). Αλλά να του αρέσει και ο Ντόναλντ Τραμπ; Να του αρέσει και ο Νάιτζελ Φάρατζ; Και, τέλος, να απολαμβάνει τόσο πολύ τα γύρω-γύρω από τη Βασίλισσα Ελισάβετ τη Δεύτερη και την οικογένειά της;
Μιλώντας τέλος πάντων ζωντανά στις ειδήσεις του βρετανικού καναλιού ITV, ο Rotten υποστήριξε ότι ο Τραμπ «έχει πολλά, πολλά προβλήματα ως ανθρώπινο ον, όμως δεν είναι ρατσιστής». Όσο για τον Φάρατζ, τον βρίσκει «φανταστικό».
Ίσως όμως ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση να κάνουν τα όσα είπε σε χωριστή συνέντευξη για το πόσο απολαμβάνει τη λαμπρότητα γύρω από τη βασιλική οικογένεια: «αγαπώ την όλη πομπή. Μου άρεσε πολύ ο τελευταίος γάμος. Όταν τα αεροπλάνα πέταξαν πάνω από το παλάτι; Μου θύμισε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις σχετικές ταινίες».

- Βγήκε την Πέμπτη στα ελληνικά σινεμά το "Ciao Amore… Dalida" της Lisa Azuelos, μία από τις πιο αναμενόμενες μουσικές ταινίες της χρονιάς, αφιερωμένη βέβαια στη Dalida -μία από τις πλέον ασυναγώνιστες ντίβες του πενταγράμμου, που παρά την τραγική κατάληξή της το 1987, στα 54 της μόλις χρόνια, πούλησε πάνω από 130.000.000 δίσκους σε ολόκληρο τον πλανήτη.Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή της, από τα παιδικά της χρόνια στο Κάιρο της Αιγύπτου -όπου γεννήθηκε ως Yolanda Gigliotti, από Ιταλούς γονείς- ως το Παρίσι, τη δόξα, την πολυτάραχη προσωπική της ζωή και το αναπάντεχο για τα εκατομμύρια των fans της φινάλε, με εκείνο το σοκαριστικό σημείωμα που έγραφε απλά «La vie m'est insupportable... Pardonnez-moi» (η ζωή έχει γίνει αβάσταχτη για μένα, συγχωρήστε με).
H 32χρονη Sveva Alviti που υποδύεται τη λατρεμένη σταρ έχει πάρει μπόλικες καλές κριτικές από όσους έχουν δει ως τώρα την ταινία. Παράλληλα, η Universal φέρνει (και) στα ελληνικά δισκοπωλεία το διπλό, χορταστικό soundtrack του φιλμ. Σε αυτό, περιέχονται όλα τα τραγούδια που ακούγονται στη διάρκειά του, αλλά και η πρωτότυπη μουσική που έγραψε ο Jean-Claude Petit.

- Έχει πια 9 χρόνια δράσης η PAN, το label που ίδρυσε στο Βερολίνο ένας «δικός μας» μουσικός, ο Βασίλης Κουλιγκάς. Και μάλιστα 9 χρόνια στα οποία οι κυκλοφορίες της μόνο

απαρατήρητες δεν πέρασαν στο διεθνές ηλεκτρονικό/πειραματικό στερέωμα.
Η PAN εκδίδει λοιπόν τώρα μια ιντριγκαδόρικη συλλογή γεμάτη ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τους καλλιτέχνες της: θα λέγεται mono no aware

(もののあわれ) και αναμένεται να βγει στις 7 Απριλίου, αλλά σε μόνο 100 αντίτυπα.

ΝΕΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

- Aimee Mann – Mental illness