musiconline: 11 - 11 – 2019 : Oι νέες μουσικές της εβδομάδας

- Παρότι διαλύθηκαν το (μακρινό, πια) 1987, ο indie μύθος των Smiths παραμένει ισχυρός και από καιρό σε καιρό παλιοί και νεότεροι fans περιμένουν το πολυπόθητο reunion. Κόντρα στις επίμονες δηλώσεις τόσο του Morrissey, όσο και του Johnny Marr -τον οποίον το καλοκαίρι είδαμε για πρώτη φορά στη χώρα μας, στα πλαίσια του Release Athens 2019, ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Το θέμα ωστόσο φαινόταν να έχει μάλλον «πεθάνει» στην τελευταία δεκαετία, μέχρι που λίγες μέρες πριν αναζωπυρώθηκε -άγνωστο πώς- σε ένα fan forum της μπάντας στη Βρετανία. Στο οποίο διακηρύχθηκε, όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ του ΝΜΕ, ότι το reunion ήταν «πιο κοντά από ποτέ».
Τελικά, λοιπόν, κάποιος ανυπόμονος fan βρήκε τον Johnny Marr στο προσωπικό του Twitter και του έθεσε ευθέως το ερώτημα, για να εισπράξει την απάντηση «Με τον Nigel Farage στην κιθάρα».
Προφανώς, ο Marr κοροϊδεύει με την ατάκα αυτή τις σχετικές φήμες. Ωστόσο οι πιστοί στο reunion όραμα fans πιστεύουν τώρα ότι ίσως να επιβεβαιώνει έμμεσα, αναφερόμενος κωδικά στον Morrissey, ο οποίος το 2016 είχε δηλώσει ανοιχτά υπέρ του Brexit και υπέρ του αμφιλεγόμενου Βρετανού πολιτικού, που τότε ήταν ηγέτης του United Kingdom Indepence Party (UKIP).

- Υπήρξαν χρόνια, εκεί στο γύρισμα των zeros προς τα '10s, που οι Νεοϋορκέζοι Pains Of Being Pure At Heart έγιναν darlings της παγκόσμιας indie κοινότητας: το ντεμπούτο τους The Pains Οf Being Pure Αt Heart το 2009 (H.Π.Α. #209) γνώρισε μεγάλες underground δόξες, ενώ είδαν κατόπιν τον 2ο δίσκο τους Belong (2011) να μπαίνει στο αμερικάνικο top-100 (#92), αλλά και να τους κερδίζει μικρή αποδοχή και στη Βρετανία (#109).
Έκτοτε, ωστόσο, τα πράγματα δεν κύλησαν πολύ αρμονικά, με αποτέλεσμα μέσα στην τρέχουσα δεκαετία ο ιδρυτής και βασικός «νους» της μπάντας, Kip Berman, να μείνει ως μοναδικό σταθερό μέλος. Ο δε τελευταίος τους δίσκος The Echo Of Pleasure πίσω στα 2017, απέτυχε να κάνει την παραμικρή αίσθηση.

- Είναι αλήθεια ότι ο σχηματισμός των Prophets Of Rage το 2016 λειτούργησε για πολλούς fans ως υποκατάστατο για το κενό που άφησαν οι Rage Against The Machine, αναστέλλοντας την κοινή τους δράση το 2011. Άλλωστε ήταν δημιούργημα του βασικού τους κιθαρίστα Tom Morello, τον οποίον έσπευσαν να πλαισιώσουν ο μπασίστας και ο ντράμερ αυτών (Tim Commerford και Brad Wilk), άσχετα αν τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στη συμμετοχή του B-Real των Cypress Hill και των Chuck D & DJ Lord από τους Public Enemy.
Βαθμιαία, όμως, οι Prophets Of Rage έδειξαν να εδραιώνονται ως κάτι παραπάνω, καθώς ό,τι μπορεί να έλειπε από τη δισκογραφία αναπληρωνόταν και με το παραπάνω στις live εμφανίσεις -κάτι που διαπιστώσαμε κι εμείς στην Ελλάδα τον φετινό Αύγουστο, όταν πραγματικά σάρωσαν το κατάμεστο Tae Kwon Do .

Ωστόσο, τα νέα για τον ανασχηματισμό των Rage Against The Machine φαίνεται ότι δεν αφήνουν περιθώρια να συνεχιστούν οι Prophets Of Rage ως ένα παράπλευρο εγχείρημα. Ανακοινώθηκε έτσι και επισήμως η διάλυσή τους, με τον B-Real να ευχαριστεί τους fans με μήνυμα στο προσωπικό του Instagram, γράφοντας ότι το διάστημα που πέρασε δίπλα στους Chuck D & Tom Morello ήταν καταπληκτικό: «ελπίζω ότι κάναμε εντύπωση και ότι η μουσική υπήρξε πηγή έμπνευσης για όσους τη χρειάζονταν». Μήνυμα έστειλε όμως και ο Chuck D, μέσω Twitter, γράφοντας ότι το

γκρουπ υπήρξε «μια έντιμη αποστολή αλήθειας, στις ώρες του χάους».
Παραμένει πάντως άγνωστο, για την ώρα, αν θα δούμε τελικά να εκδίδεται το 2ο άλμπουμ των Prophets Of Rage που έδειχναν να έχουν σχεδόν τελειωμένο και επρόκειτο να διαδεχθεί το ντεμπούτο τους Prophets Of Rage του 2017

- Κατά κόσμον Maïtena Doumenach, η Laforêt είχε βάσκικες και καταλανικές ρίζες, γεννήθηκε όμως και μεγάλωσε στη Γαλλία. Και πριν ακριβώς 60 χρόνια, το 1959 -όταν ήταν 20 ετών- ξεκίνησε τυχαία τη διαδρομή της στο καλλιτεχνικό στερέωμα: η αδερφή της επρόκειτο να λάβει μέρος σε έναν ραδιοφωνικό διαγωνισμό νέων ταλέντων, όμως αρρώστησε και την παρακάλεσε να την αντικαταστήσει. Η Laforêt κέρδισε αναπάντεχα τον διαγωνισμό και βρέθηκε έτσι ενώπιον του μεγάλου σκηνοθέτη Louis Malle, ο οποίος της έκανε πρόταση να παίξει στην ταινία Liberté που γύριζε τότε. Το φιλμ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, όμως η Laforêt έμεινε στον κόσμο του σινεμά και έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1960 στο Plein Soleil του René Clément, δίπλα στον Alain Delon. Παράλληλα με την πορεία της στο σινεμά, η Laforêt ξεκίνησε και μια καριέρα στο τραγούδι, με πρώτο δείγμα γραφής το single "Saint-Tropez Blues" (1960). Οι πιο επιτυχημένες της δουλειές θα έρχονταν ωστόσο στη δεκαετία του 1970, εποχή ωστόσο που βαθμιαία τη βρήκε να χάνει το ενδιαφέρον της για τα καλλιτεχνικά: το 1978 μετακόμισε μόνιμα στην Ελβετία και άρχισε να γίνεται πολύ επιλεκτική στις ταινίες όπου έπαιζε και στα τραγούδια που έλεγε.
Όπως ανακοίνωσε η οικογένειά της, η Marie Laforêt πέθανε προχθές από φυσικά αίτια, στα 80 της χρόνια, στο σπίτι της στο Genolier της Ελβετίας. H τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία της Κλερ Σιμόν Les Bureaux De Dieu (2008), ενώ τελευταίος της δίσκος ήταν το Reconnaissances του 1993.

NEW ALBUMS

- FKA Twigs – Magdalene