30 – 10– 2017

-  Κι αν πέρασαν 22 ολόκληρα χρόνια από το Pygmalion, το νέο άλμπουμ των Slowdive απέδειξε ότι το κοινό δεν τους ξέχασε και ότι εκείνη η παλιά αγάπη που τους είχε μερίδα του εναλλακτικού κοινού, αυγάτισε μέσα στα χρόνια. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα, με τον κόσμο που βρέθηκε πριν ενάμιση μήνα στο Fuzz για χατίρι τους ,συνέβη όμως και διεθνώς αφού το άλμπουμ Slowdive τους χάρισε τη μεγαλύτερη διάκρισή τους στα βρετανικά charts (#16), καθώς και την πρώτη τους επιτυχία στις Η.Π.Α. (#50).Καθώς η μπάντα εξακολουθεί να βρίσκεται σε περιοδεία, το promo συνεχίζεται, αυτή τη φορά με ένα βιντεοκλίπ του Grant Singer για το τραγούδι "Don't Know Why".Όπως μπορείτε να δείτε στον σύνδεσμο παρακάτω, στο κλιπ συμπρωταγωνιστεί και ένας σκύλος, ο οποίος εν τέλει μάλλον κλέβει την παράσταση. Οι Slowdive τον

συμπεριέλαβαν μάλιστα στο cast, ως Daciana the Dog, δεν έχουμε όμως μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς τον βρήκαν.

-  "Mercy On Me" είναι ο τίτλος που έδωσε ο διάσημος Γερμανός κομίστας Ράινχαρτ Κλάιστ στο νέο graphic novel του, το οποίο πραγματεύεται τη ζωή του Nick Cave, «ζωντανεύοντας» παράλληλα ήρωες εμπνευσμένους από τους στίχους του σπουδαίου Αυστραλού τραγουδοποιού.Με αφορμή τα 60ά γενέθλια του Cave, το "Mercy On Me" κυκλοφορεί παράλληλα σε πολλές χώρες. Μεταξύ τους και η Ελλάδα, σε μια σύμπραξη των εκδόσεων Ηλίβατον και Οξύ, σε απευθείας μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη από τα γερμανικά. Η έκδοση αριθμεί 336 σελίδες.

Η κυκλοφορία του βιβλίου συμπίπτει εντωμεταξύ με τη μεγάλη συναυλία του Nick Cave και των Bad Seeds στην Αθήνα (16 Νοεμβρίου), η οποία έχει ήδη γίνει sold-out, αφήνοντας πολλούς απ' όσους άργησαν να αναζητούν με κάθε τρόπο ένα πολυπόθητο εισιτήριο. 

-  Το είδαμε να συμβαίνει με τον Dio, προβληματιστήκαμε όταν έγινε και για τον 2Pac φτάνοντας ως τη σκηνή ενός δυνατού φεστιβάλ σαν το Coachella, μάθαμε πρόσφατα ότι θα συμβεί και με τον Frank Zappa: όλοι τους βγήκαν ή πρόκειται να βγουν σε ...περιοδεία, κι ας είναι νεκροί εδώ και χρόνια, μέσω της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας, η οποία δίνει τη δυνατότητα πιστής αναπαράστασής τους (ως κινούμενα ολογράμματα).Το χειρότερο, όμως, είναι ότι τέτοιες πρακτικές φαίνονται να αποδίδουν, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη σταματούν, αλλά να γίνονται σιγά-σιγά πιο διαδεδομένες. Τώρα, ας πούμε, εκτός από τους νεκρούς, το όλο θέμα αρχίζει να αφορά και τους ζωντανούς.Ο λόγος για τους Abba, ένα από τα πιο θρυλικά ονόματα του ποπ στερεώματος, που πεισματικά μέσα στα χρόνια έχουν αρνηθεί διάφορες προσφορές (μερικές μάλιστα υπέρ το δέον δελεαστικές) για να ανασχηματιστούν. 

Όπως ανακοίνωσε ο Benny Andersson, οι 4 τους βρίσκονται συχνά-πυκνά τον τελευταίο καιρό και τα λένε, έχοντας συμφωνήσει σε μια Ψηφιακή Περιοδεία για το 2019, στην οποία θα

παίζουν ως ολογράμματα δίπλα σε μια live μπάντα μουσικών, στα πρότυπα που έθεσε η «εμφάνιση» του 2Pac στο Coachella το 2012.
«Χρειάζεται χρόνος», δήλωσε ο Andersson, «αλλά είναι τόσο διασκεδαστικό, τόσο προηγμένο τεχνολογικά. Το βρίσκω ενδιαφέρον».
Ωστόσο περισσότερο ενδιαφέρον έχει η Abba έκθεση που ανακοινώθηκε για το τέλος του 2017 στο Λονδίνο με το όνομα Super Troupers. Στα πλαίσιά της, πρόκειται να ανακατευαστεί πλήρως το δωμάτιο του Brighton Grand Hotel όπου διέμειναν το 1974 κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού της Eurovision που τους μετέτρεψε σε παγκόσμιους αστέρες. Επίσης, θα παρουσιαστούν αντικείμενα από το προσωπικό τους αρχείο, τα οποία θα βγουν για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας. 

 

- Και οι δύο, έβγαλαν καινούριους δίσκους μέσα στο 2017: ο Kevin Morby θέλησε να χτίσει γρήγορα πάνω στις καλές κριτικές που μάζεψε το περσινό Singing Saw και παρουσίασε το City Music τον Ιούνιο, ενώ η Waxahatchee επέστρεψε 2 χρόνια μετά το Ivy Tipp με το Out In The Storm.
Οι δύο indie τραγουδοποιοί ψάχνουν βέβαια ακόμα την ευρύτερη επιτυχία, η οποία για την ώρα τους διαφεύγει, οπωσδήποτε όμως οι δίσκοι τους αρέσουν «εντός κοινότητας», ενώ και μεταξύ τους υπάρχουν κάμποσα κοινά.
Δεν είναι έτσι παράξενο που τους βρίσκουμε τώρα σε μια συνεργασία, να διασκευάζουν το "After Hours" των Velvet Underground, από το μακρινό πια 1969.

Η Waxahatchee αναφέρθηκε μάλιστα μέσω του προσωπικού της Twitter και στο σκεπτικό τους πίσω από την επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού, σχολιάζοντας ότι «ο κόσμος έχει γίνει ένα σκοτεινό μέρος».

-  Οι 10 δίσκοι του Οκτώβρη όπως μας άρεσαν:

1.  Jessie Ware – Glasshouse 

2. Destroyer – Ken

3. Lindstrom – It’s alright between us as it is

4. Beck -  Colors

5.  Pale Honey – Devotion

6.  St. Vincent – MASSEDUCTION

7. King Krule – The Ooz

8. Wolf Alice – Visions of a life

9. The Horrors – V

10. Margo Price – All American made

NEW ALBUMS

-  Baxter Dury – Prince of tears

Ο ‘απόγονος’ του Leonard Cohen στον νέο του δίσκο.

-  Bootsy Collins – World wide funk

Και το funk συνεχίζει το έτος 2017!

-  John Maus – Screen memories

 Παλιός συνεργάτης των Ariel Pink  , συνθέτης και τραγουδιστής!

-  Julien Baker – Turn out the lights

Από τις νέες εξαιρετικές θηλυκές folk rock παρουσίες!

-  Kelly Clarkson – The meaning of life

Συνεχής κουραστική επανάληψη…

-  The Used – The canyon

FM rock και σε αυτόν τον νέο δίσκο!

-  Weezer – Pacific daydream

Καλός δίσκος από ένα  group το οποίο ηχογραφεί πάνω από 20 χρόνια συνεχώς!

-  Daniele Luppi – Milano

Οι κινηματογραφικές μελωδίες ηχούν και εδώ με πολλές συνεργασίες όπως αυτή με τους Parquet Courts.

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

-  AWOLNATION – Passion

-  Charlie Puth – How long

-  Clean Bandit – I miss you

-  Slowdive – Don’t know why

-  Evanescence – Lacrymosa

-  Frank Turner – There she is

- Fickle friends – Hard to be myself

-  Morrissey – I wish you lonely

-  The breeders – Wait in the car

-  Kygo – Never let you go

Single of the week

-  Black Rebel Motorcycle Club – Haunt

Αυτήν κι αν είναι η έκπληξη με ένα τραγούδι βγαλμένο από τους καλούς 3 πρώτους δίσκους των 00s!

23 – 10– 2017

-  Το οριακό για τόσα πράγματα άλμπουμ Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols (1977) γίνεται φέτος 40 χρονών και η επέτειος πρόκειται να εορταστεί με την κυκλοφορία μιας deluxe επανέκδοσης -ή, ακριβέστερα, με την επανατύπωση της εξαντλημένης deluxe επανέκδοσης που είχε κυκλοφορήσει το 2012 από την USM/UMC. Η έκδοση θα είναι διαθέσιμη στις 1 Δεκεμβρίου.
Μεθαύριο, από την άλλη, πρόκειται να βγει ένα νέο βιβλίο με τίτλο The Sex Pistols 1977: The Bollocks Diaries, το οποίο υπόσχεται να πει την ιστορία της μπάντας που έκανε άνω-κάτω τη Βρετανία όπως την έζησαν τα ίδια τα μέλη της.
Όλα αυτά, όπως είναι φυσικό, έχουν ξαναφέρει στο τραπέζι το ερώτημα

της επανασύνδεσης των Sex Pistols, με τις φήμες να τους θέλουν να ξαναβγαίνουν στον δρόμο, έστω για μερικές επετειακές συναυλίες στη Βρετανία. Δεν είναι άλλωστε κάτι το αφύσικο: έχει ξαναγίνει 3 φορές. Μιλώντας ωστόσο στο ΝΜΕ, ο Steve Jones απάντησε σε όλη αυτή τη φημολογία μ' ένα κατηγορηματικό «όχι». Δήλωσε ότι έχει πια εντελώς ξεπεράσει τη φάση των Sex Pistols και μόνο για τα χρήματα θα είχε νόημα να ξαναπαίξει τα τραγούδια που τους καθιέρωσαν, κάτι που δεν είναι ωραίο σαν νοοτροπία: «ας βρουν οι νέοι τις μπάντες τις οποίες χρειάζεται αυτή η εποχή», είπε χαρακτηριστικά, «το παιχνίδι είναι πλέον δικό τους».
Δήλωσε επίσης ότι δεν γουστάρει τον Donald Trump -διευκρινίζοντας πως ούτε τη Hillary Clinton υποστήριζε- ενώ υπήρξε ειλικρινής λέγοντας ότι δεν ξέρει καν τι είναι το grime, ώστε να το σχολιάσει. «Πώς το είπες; Chime;», ρώτησε χαρακτηριστικά τον δημοσιογράφο στον οποίον μίλησε! 

-  Πίσω στο 2001, όταν γυριζόταν η πρώτη Harry Potter ταινία με τη Φιλοσοφική Λίθο, ένας από όσους ενθουσιάστηκαν με την προοπτική να δουν τον λογοτεχνικό ήρωα της J. K. Rowling στη μεγάλη οθόνη, ήταν και ο Bruce Springsteen.
Το Αφεντικό είχε έρθει σε επαφή με τα βιβλία της Rowling προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν αγόρασε κάποια για να τα διαβάζει στον γιο του. Εν τέλει, ήταν ο ίδιος που ξετρελάθηκε με αυτά κι έτσι, μαθαίνοντας τα νέα για την ταινία, μπήκε στον κόπο να γράψει ένα τραγούδι γι' αυτήν, το οποίο και έστειλε κατόπιν στη Warner Bros. Όσο κι αν προξενεί εντύπωση, η Warner Bros. απέρριψε το τραγούδι -άγνωστο με ποιο ακριβώς σκεπτικό.
Τώρα λοιπόν, ο Springsteen δίνει το εν λόγω κομμάτι στη δημοσιότητα, σαν μέρος της συλλογής Odds And Sods, η οποία εμφανίστηκε στο προσωπικό του torrent Jungleland.Το τραγούδι έχει τίτλο "I’ll Stand By You Always" .

-  Μόλις στα 53 του εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο Gord Downie, που από τον Δεκέμβριο του 2015 και μετά έδινε τη δική του σκληρή μάχη κόντρα σε έναν επιθετικό όγκο στον εγκέφαλο.
Τον θάνατό του επιβεβαίωσαν επισήμως οι Tragically Hip, η μπάντα δηλαδή την οποία ίδρυσε το 1984 στο Kingston του Οντάριο, οδηγώντας τη (ως τραγουδιστής της και «εγκέφαλός της) να γίνει μία από τις πλέον πετυχημένες στην καναδική μουσική ιστορία -και σε χρόνια μάλιστα που δεν υπήρχε κανένα hype για τους καλλιτέχνες από τη χώρα του σφενδάμου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο Downie πέθανε ήσυχα στο σπίτι του, περιστοιχισμένος από την οικογένειά του.
Οι Tragically Hip είχαν 10 νούμερο 1 άλμπουμ στα καναδικά charts, με τελευταίο το περσινό τους Man Machine Poem (Η.Π.Α. #178) και πιο πετυχημένο σε πωλήσεις το 6 φορές πλατινένιο Day For Night του 1994. Είχαν επίσης ένα μικρό μα μάλλον αφοσιωμένο κοινό στις Η.Π.Α., όπου ως μεγαλύτερη επιτυχία τους καταγράφηκε το Now For Plan A του 2012 (#129).Αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάτι περαιτέρω, πρέπει να θεωρείται ότι ο θάνατος του Downie σημαίνει και το τέλος των Tragically Hip, ακόμα και αν υπάρχουν ηχογραφήσεις που να μπορούν να στηρίξουν μία ακόμα «νέα» κυκλοφορία. 

Χαρακτηριστικός του πόσο αγαπητό ήταν το συγκρότημα, ήταν ο αποχαιρετισμός του πρωθυπουργού του Καναδά προς τον Downie, που έγινε με δάκρυα στα μάτια.

- Eίναι φυσικό να μην αρέσουν σε όλους οι Radiohead, αλλά κανείς δεν θα καθόταν να επιχειρηματολογήσει στα σοβαρά ότι είναι ατάλαντοι. Γι' αυτό και οι δηλώσεις της Katherine Timpf που ήρθαν πριν λίγες ώρες από την Αμερική, έχουν κάνει αίσθηση.

Μιλώντας στο νυχτερινό talk-show του Greg Gutfeld στο Fox News, η Timpf αποκάλυψε -με τον γλαφυρό τρόπο με τον οποίον προβάλλει τις απόψεις της- ότι επί χρόνια παριστάνει ότι της αρέσουν οι Radiohead «καθώς αρέσουν πάντα στο είδος αντρών που μου αρέσει, σ' αυτούς δηλαδή που είναι παράξενοι, υποσιτισμένοι και λυπημένοι». Στην πραγματικότητα, όμως, όχι μόνο δεν της αρέσουν, μα τους θεωρεί και ατάλαντους, απλώς «ένα περίτεχνο βογκητό και κλαψούρισμα». Το μόνο που τους δίνει, είναι ότι έχουν καταφέρει να γίνουν πολύ διάσημοι με τα τερτίπια τους.

Και γιατί θα έπρεπε να ασχοληθούμε με το τι λέει η Timpf; Πράγματι, εκτός Αμερικής η 28χρονη δημοσιογράφος και TV persona από το Ντιτρόιτ είναι παντελώς άγνωστη. Στην πατρίδα της, ωστόσο, είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στο μεγάλο κοινό που ενημερώνεται από το Fox News: είναι συμπαθής στην ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων καθώς συχνά ζητάει μεταρρυθμίσεις υπέρ ενός αισθητά μικρού κράτους, ενώ πολλοί τη θεωρούν ως άτυπη εκπρόσωπο της Γενιάς Υ, όπως αποκαλούν οι δημογράφοι όσους έπονται της περίφημης Γενιάς Χ. 

NEW ALBUMS

-  Jessie Ware – Glasshouse

Η υπέροχη παρουσία της new soul σε νέο εξαιρετικό δίσκο.

-  Bully – Losing

Indie rock παλιών προδιαγραφών.

- Margo Price – All American made

Γεννημένη το 1983 στις δυνατές νέες Americana  καλλιτέχνιδες.

-  Destroyer – Ken

Από το Vancouver,  εδώ πάνε πιο πολύ προς indie pop.

-  Europe – Walk the earth

Από που ξεφύτρωσαν αυτοί ξαφνικα τόσα χρόνια μετά;

-  Lindstrom – It’s alright between us as it is

Άλλη μια δυνατή solo ηλεκτρονική κυκλοφορία.

-  Sufjan Stevens – The greatest gift mixtape

Ο μοναχικός συνθέτης – τραγουδιστής σε μια συλλογή με ακυκλοφόρητες συνθέσεις.

-  Circuit des yeux – Reaching for Indigo

Προσωπικό όχημα της Haley Fohr σε Americana  στιγμές.

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

-  Foo Fighters – Soldier

-  Rita Ora – Anywhere

-  LP – Magic

-  Yonaka – Bubblegum

-  Walk The Moon – Headphones

-  First Aid Kit – It’s a shame

-  Crystal Fighters – Yellow sun

-  Texas – Can’t control

- A Perfect circle – The doomed

Single of the week

-  MGMT – Little dark age