musiconline: 6 - 1 – 2020 : Οι πρώτες μουσικές κυκλοφορίες του 2020

- Αν και κέρδισαν δημοσιότητα στον εναλλακτικό Τύπο χάρη στην ένταξή τους στην ψυχεδελική αναβίωση των ύστερων '00s, οι Αμερικανοί Yeasayer είχαν πιο «πειραματικές» διαθέσεις για το pop/rock στυλ που λάνσαραν το 2007 με το άλμπουμ All Hour Cymbals (Βρετανία #143) -έναν χρόνο μετά τη συγκρότησή τους στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας τους στάθηκε το άλμπουμ του 2012 Fragrant World (το 2ο τους για τη Secretly Canadian), το οποίο τους έφερε στο #44 των Η.Π.Α. και στο #82 της Βρετανίας. Τελευταία τους παρουσία ήταν το 2019 με το δικής τους παραγωγής και έκδοσης Erotic Reruns, που όμως απέτυχε να μπει στα 200 πρώτα της Αμερικής (έμεινε στο #218).
Και ίσως αυτό να στάθηκε καταλύτης για την απόφασή τους να διαλυθούν, ύστερα από 13 χρόνια δράσης. Οι Chris Keating, Ira Wolf Tuton και Anand Wilder δεν αποκάλυψαν πάντως πολλά για το γιατί, απλά ανακοίνωσαν μέσα από το Instagram της μπάντας ότι «αποφασίσαμε ότι έχουμε φτάσει στο τέλος της διαδρομής. Και είναι μια απόφαση που δεν πήραμε με βιασύνη και ελαφρότητα».

- Παρά την κατά καιρούς κατακραυγή και τις διάφορες επίσημες δράσεις εναντίον της, η Κου Κλουξ Κλαν στάθηκε ιδιαίτερα δημοφιλής οργάνωση στον αμερικανικό Νότο, με αρκετούς σημαίνοντες παράγοντες των τοπικών κοινωνιών να «κρύβονται» συχνά κάτω από τις λευκές κουκούλες, στις περίφημες μαζώξεις με τους φλεγόμενους σταυρούς.
Στους δικούς μας καιρούς η επιρροή και η δημοφιλία της έχουν πια συρρικνωθεί, ωστόσο η οργάνωση συνεχίζει να υφίσταται ως ομπρέλα για μικρότερα γκρουπ, με κάποια από αυτά να μην περιορίζονται πλέον στο ρατσιστικό μίσος για τους μαύρους, αλλά να έχουν αγκαλιάσει ανοιχτά νεοναζιστικές ιδεολογίες.

Ακόμα και στον Νότο, πάντως, τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά. Τόσο, ώστε οι αρχές του Τενεσί να σκέφτονται πλέον σοβαρά ότι ήρθε ο καιρός να απομακρύνουν από το κυβερνητικό κτίριο της πολιτείας στο Νάσβιλ το διαβόητο άγαλμα του Nathan Bedford, που στέκεται εκεί από το 1978.
Ο στρατηγός Nathan Bedford πολέμησε για τον Νότο στον Αμερικανικό Εμφύλιο, όσο όμως έμεινε στην ιστορία για τις στρατηγικές του ικανότητες, άλλο τόσο έμεινε και για τη σφαγή των μαύρων στρατιωτών στη μάχη του Fort Pillow (1864), όσο και για το ότι διατέλεσε πρώτος Μέγας Μάγος (ηγέτης, δηλαδή) της Κου Κλουξ Κλαν από το 1867 ως το 1869, πριν αλλάξει γνώμη και καλέσει δημόσια για τη διάλυσή της και την ανάγκη για ειρηνική συνύπαρξη με τον μαύρο πληθυσμό.
Οι αρχές στο Τενεσί σκέφτονται λοιπόν να αντικαταστήσουν το άγαλμά του με ένα άγαλμα της Dolly Parton, σύμφωνα με καλά πληροφορημένο ρεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας The Tennessean. Στόχος είναι τόσο να τιμηθεί για την προσφορά της στην country μουσική, όσο και το να τιμηθεί ως σύμβολο μίας άλλης πλευράς του αμερικανικού Νότου, με τη δύναμη να ενώνει και όχι να χωρίζει.
Η Dolly Parton βρέθηκε ξανά στην επικαιρότητα φέτος, χάρη στη σειρά 8

επεισοδίων Heartstrings που επιμελήθηκε για το Netflix, με κάθε ένα από αυτά να αντανακλά την ιστορία κάποιου τραγουδιού της. Τελευταία μέχρι σήμερα δουλειά της ήταν το soundtrack για την ταινία της Anne Fletcher Dumplin' (2018), που την έφερε στο #143 των εθνικών charts των Η.Π.Α.

- Έναν ακόμα αποχαιρετισμό μετράμε καθώς οδεύουμε προς το τέλος του 2019, καθώς ο βρετανικός Τύπος ανακοίνωσε πριν λίγες ώρες τον θάνατο του Vaughan Oliver, του γραφίστα που άφησε εποχή στην εναλλακτική δισκογραφία της δεκαετίας του 1980, με τα πολυσυζητημένα εξώφυλλα τα οποία φιλοτέχνησε για τους καλλιτέχνες της 4AD.
Ο Oliver υπήρξε από νέος μεγάλος λάτρης της μουσικής και ήταν αυτή η βασική αιτία που διάλεξε να δουλέψει ως γραφίστας στη δισκογραφία, μετά το πέρας των σπουδών του. Το 1980 ο Ivo Watts-Russell τον εμπιστεύτηκε για να φτιάξει τα εξώφυλλα των κυκλοφοριών της νεοσυσταθείσας 4AD, με τον Oliver να γράφει ιστορία με τη δουλειά που κατέθεσε για τους Dead Can Dance, τους Pixies, τους Cocteau Twins, τους This Mortal Coil κ.ά. Ήταν τέτοιος ο αντίκτυπός τους, ώστε αποτέλεσαν αντικείμενο μιας πολύ συζητημένης έκθεσης στη Γαλλία (1990).

NEW ALBUMS

- Postcards – The good soldier