29 - 7 – 2019: Νέες κυκλοφορίες - Μουσικά νέα της εβδομάδας - Οι 10 δίσκοι του Ιουλίου

- Τον Ιούνιο του 2018, ο Καναδός Chris LaRocque φόρεσε το μπλουζάκι του Anthrax και, ως πιστός οπαδός των Slayer, πήγε να αποχαιρετήσει τους thrash metal θρύλους, οι οποίοι θα περνούσαν από το Τορόντο πλαισιωμένοι από τους Anthrax και τους Testament, στα πλαίσια της τελικής τους περιοδείας -αυτής που είδαμε κι εμείς το Σάββατο το βράδυ στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ «Νίκος Γκάλης» του ΟΑΚΑ .

Εκεί, λοιπόν, ο LaRocque ήπιε πολύ, με αποτέλεσμα το headbanging και το moshing του να γίνει κάπως επιθετικό για τους γύρω του. Τόσο, ώστε δεν άργησε να κληθεί η ασφάλεια, η οποία και τον πέταξε έξω με συνοπτικές διαδικασίες.

Καθώς όμως η σκηνή της μπύρας Budweiser όπου διεξαγόταν η συναυλία είχε στηθεί δίπλα στη λίμνη Οντάριο, ο LaRocque αποφάσισε να γυρίσει ...κολυμπώντας! «Δεν πήγαινα γρήγορα», δήλωσε αργότερα στον καναδικό Τύπο, «προσπαθούσα να μην τραβήξω την προσοχή». 

Ωστόσο τον είδε ο Scott Ian των Anthrax, ο οποίος τον φωτογράφησε και τον πόσταρε στο προσωπικό του Instagram, κάνοντάς τον παγκοσμίως διάσημο. 

Μαθαίνοντας έπειτα την ιστορία του, οι Slayer επικοινώνησαν μαζί του και του έκαναν δώρο εισιτήρια για να πάει να τους δει στο Λονδίνο. 

Τώρα, οι ιθύνοντες της Budweiser αποφάσισαν να τον απαθανατίσουν σε μια νέα συσκευασία της μπύρας, η οποία γιορτάζει τα 25 χρόνια της προαναφερόμενης μουσικής σκηνής στο Τορόντο. Ο LaRocque το ευχαριστήθηκε και πόσταρε σχετικά στο προφίλ του Facebook, αναρωτήθηκε όμως -με το δίκιο του, θα προσθέταμε εμείς- αν όλα αυτά σημαίνουν ότι μπορεί να έχει και μερικές ...δωρεάν μπύρες!

- Όταν βγήκε το The Soft Parade πίσω στον Ιούλιο του 1969, οι Doors ήταν μια ήδη φτασμένη και διάσημη μπάντα, καθώς με το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ τους Waiting For The Sun είχαν κατακτήσει ακόμα και το νούμερο 1 της πατρίδας Αμερικής (κι ένα #16 στη Βρετανία).

Το The Soft Parade δεν πήγε αναλόγως καλά: πέτυχε να φτάσει στο #6 των Η.Π.Α., αλλά πάτωσε στη Βρετανία. Ήταν επίσης ένα παράξενο άλμπουμ, αφού και ο παραγωγός Paul A. Rothchild είχε εισηγηθεί αλλαγή πλεύσης στον ήχο της μπάντας, αλλά και ο Jim Morrison είχε τόσο χαθεί στα προσωπικά του θέματα, ώστε το κύριο δημιουργικό βάρος έπεσε στον κιθαρίστα Robby Krieger. Οι κριτικοί το βρήκαν μέτριο (αν δεν το έθαψαν) και αρκετοί πιστοί ως τότε fans ξενέρωσαν, θεωρώντας ότι οι Doors πήγαν στην ποπ μεριά των πραγμάτων.

Μισό αιώνα μετά, το The Soft Parade παραμένει αμφιλεγόμενο. Κάτι όμως που δεν θα σταματήσει τους εναπομείναντες Doors από το να γιορτάσουν τα 50 αυτά χρόνια, με μια σπέσιαλ επανέκδοση, που θα εμφανιστεί στα δισκοπωλεία στις 18 Οκτωβρίου.

Το μεγάλο «τυράκι» για τους fans θα είναι τα 12 ως τώρα ακυκλοφόρητα κομμάτια που θα συμπεριληφθούν στην έκδοση ως bonus, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ακούσουμε το υλικό του δίσκου σε μια πιο πρώιμη, απογυμνωμένη μορφή, χωρίς τις ποπ παρεμβάσεις στην ενορχήστρωση που δίχασαν το κοινό του 1969. Θα υπάρξουν όμως και 3 εντελώς άγνωστα τραγούδια, τα οποία κόπηκαν στην τελική ευθεία.

- Στα 30 του, ο A$AP Rocky είναι δίχως αμφιβολία ανάμεσα στους μεγάλους χιπ χοπ αστέρες των καιρών μας. Ξεπηδώντας από το συγκρότημα των A$AP Mob, έφτασε σε ένα μεγάλο παγκόσμιο hit το 2012 με το "Fuckin' Problems" (μια συνεργασία με τον Drake, τον Kendrick Lamar και τον 2 Chainz που ακούσαμε πολύ και στην Ελλάδα), διατηρώντας έκτοτε διαρκή δημοφιλία, όπως έδειξε και το τελευταίο του άλμπουμ Testing το 2018 (Η.Π.Α. #4, Βρετανία #11, Γαλλία #93, Αυστραλία #5, Καναδάς #3, Γερμανία #22).

Ήταν λοιπόν λογικό ότι τα νέα για τη σύλληψή του στη Σουηδία θα γίνονταν μεγάλο θέμα. Οι περισσότεροι βέβαια ανέμεναν ότι σύντομα το όποιο ζήτημα θα εκτονωνόταν -όπως γίνεται συνήθως όταν μπλέκουν με τη δικαιοσύνη αστέρες με τέτοιο βεληνεκές. Όμως έχουν πλέον περάσει 3 εβδομάδες, στις οποίες ο A$AP Rocky παραμένει σταθερά φυλακισμένος σε ένα κελί στη Στοκχόλμη. 

Η σουηδική αστυνομία συνέλαβε τον 30άχρονο ράπερ κατηγορώντας τον για επίθεση, καθώς το θύμα υποτίθεται ότι δάρθηκε άγρια, δεχόμενο κλωτσιές ενώ βρισκόταν στο έδαφος από τον ίδιο τον A$AP Rocky και τη συνοδεία του, όπως και κοψίματα με κομμένο μπουκάλι. Ο ίδιος ο A$AP Rocky αρνείται την τόση βιαιότητα και ισχυρίζεται ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα, καθώς είχε δεχτεί πρώτος επίθεση. Μάλιστα, παραδόθηκε ο ίδιος, οικοιοθελώς σε αστυνομικό τμήμα της σουηδικής πρωτεύουσας, για να βοηθήσει την εξέλιξη της έρευνας. 

Πλέον, ωστόσο, η σουηδική δικαιοσύνη δείχνει να έχει απορρίψει τον ισχυρισμό του ότι δέχτηκε παρενόχληση ή επίθεση από το θύμα. Και, σύμφωνα με πηγές της, είναι αναγκαία η κράτηση του A$AP Rocky, καθώς -ως ξένος υπήκοος, με τέτοιο παγκόσμιο στάτους- είναι εύκολο να διαφύγει της χώρας. Το όλο θέμα συντηρείται διαρκώς από τον αμερικάνικο μουσικό Τύπο -που ναι μεν κρατάει αποστάσεις από τα γεγονότα, αλλά πιέζει με τρόπο για την απελευθέρωση του ραπ αστέρα- ενώ ανάλογη δημοσιότητα έχει δώσει και η χιπ χοπ κοινότητα, με τον Tyga και τον Tyler The Creator να καλούν σε ανοιχτό μποϊκοτάζ των συναυλιών στη Σουηδία, έως ότου αποφυλακιστεί. Κάποιες πάντως αρχικές δημοσιεύσεις για «απάνθρωπες συνθήκες κράτησης» και «φαγητό που δεν τρώγεται», έχουν πλέον διαψευστεί εντελώς -μεταξύ άλλων και από τον ίδιο τον δικηγόρο του A$AP Rocky.

Πρόσφατα, η χιονοστοιβάδα έφτασε και στον ίδιο τον Donald Trump, ο οποίος έστειλε τον Carl Risch από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επισκεφτεί τον A$AP Rocky, ενώ τουίταρε και την υποστήριξή του προς τον ράπερ, καλώντας για άμεση αποφυλάκισή του. Λίγο μετά, έκανε κι ένα τηλεφώνημα 20 λεπτών στον Πρωθυπουργό της Σουηδίας και ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών της χώρας, Stefan Löfven. 

Όλα αυτά, ώθησαν τον Löfven να κάνει επίσημη τοποθέτηση για το θέμα, επαναλαμβάνοντας τα κατά τη γνώμη του αυτονόητα. Είπε δηλαδή ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα, αλλά και καμία πρόθεση να παρέμβει στη δουλειά της δικαιοσύνης, η οποία στη Σουηδία λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα. Και υπογράμμισε ότι στη χώρα του όλοι είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο, άρα δεν θα υπάρξει κάποια ειδική μεταχείριση για τον A$AP Rocky, δήλωση που πολλοί αναλυτές θεώρησαν ότι είχε τόνο φιλικής προειδοποίησης απέναντι στη συνεχή διατήρηση της υπόθεσης στις πρώτες ειδήσεις των δημοσιευμάτων του αμερικάνικου μουσικού Τύπου.

- Μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια της Νέας Ορλεάνης με κλίση στη μουσική, ο Art Neville καταπιάστηκε από παιδί με αυτό το ενδιαφέρον, μαθαίνοντας πιάνο στο πλάι των 4 αδερφών του. Πηγαίνοντας κατόπιν στο Γυμνάσιο, έγινε μέλος των Hawketts, αναλαμβάνοντας και χρέη τραγουδιστή το 1954, στη διασκευή του "Mardi Gras Mambo", η οποία τους χάρισε μια σημαντική τοπική επιτυχία. Ήταν η αρχή μιας λαμπρής καριέρας. 

Η θητεία στο Ναυτικό των Η.Π.Α. (1958) διέκοψε τα καλλιτεχνικά σχέδια του Art Neville, ξανάπιασε όμως το νήμα από το 1962 και δεν το εγκατέλειψε έκτοτε, παραμένοντας ενεργός ως και τις 19 Δεκεμβρίου 2018, όταν και ανακοίνωσε ότι βγαίνει στη σύνταξη. Στο μεσοδιάστημα ίδρυσε τους Neville Sounds, οι οποίοι το 1965 έγιναν βάση για τη συγκρότηση των Meters: ενός από τα πλέον σημαντικά γκρουπ εκείνης της δεκαετίας, που άσκησε μεγάλη επιρροή στο rock της εποχής και σήμερα θεωρούμε ότι γέννησαν το funk, μαζί με τον James Brown. Οι Meters άντεξαν ως το 1977, με τον Art Neville να συγκροτεί στη συνέχεια (1978) τους Neville Brothers, μαζί με τα 4 αδέρφια του. To γκρουπ αυτό γνώρισε κάμποση επιτυχία -μεταξύ άλλων και στο ελληνικό ραδιόφωνο, με το "Yellow Moon" το 1989- και κράτησε ως το 2012, δίνοντας την αποχαιρετιστήρια συναυλία του το 2015, στη Νέα Ορλεάνη. Στο μεταξύ, ο Art Neville είχε ανασυγκροτήσει παράλληλα και τους The Meters από το 1989 και έπειτα, οι οποίοι ακόμα συνεχίζουν. 

Όπως ανακοίνωσε ο επί σειρά ετών μάνατζέρ του Kent Sorrell στον Τύπο της Νέας Ορλεάνης, ο Art Neville πέθανε ήσυχα στο σπίτι του, με τη γυναίκα του Lorraine στο πλάι του, ύστερα από χρόνια προβλήματα υγείας. Ήταν 81 ετών

-  Οι 10  δίσκοι που ξεχωρίσαμε για τον Ιούλιο του 2019:

1. Ada Lea – What  we say in private

2. Freya Ridings  - Freya Ridings 

3. The Dead Sound – Cut

4. Palace – Life after

5. Drab Majesty – Modern mirror

6. Thom Yorke – ANIMA

7. Jade Jackson – Wilderness

8. Night Moves – Can you really find me

9. Hot Chip – A bath full of ecstasy

10. Hatchie – Keepsake

NEW ALBUMS

-  Of Monsters and men – Fever dream

Αφήνουν τις ακουστικές κιθάρες για έναν μεστό και εμπορικό ποπ δίσκο!

- Dj Snake – Carte blanche

Από τα δυνατά  dance χαρτιά της εποχής μας.

- Violent Femmes – Hotel last resort

Επιστροφή τόσα χρόνια μετά , στο γνωστό ύφος και διασκευάζοντας Πυξ Λαξ στο παρακάτω τραγούδι:

-  Kaiser Chiefs – Duck

 Και αυτοί ξεφεύγουν από την indie pop και πάνε σε πιο dance μονοπάτια!

-  Swain – Νegative space

Από Γερμανια με ματιές στο grunge!

- Hibou – Ηalve

Τρίτος indie pop δίσκος από Seattle!

- Mini Mansions – Guy walks into a bar..

Και  στη νέα δουλειά πολλές φιλικές συμμετοχές!

-  Lloyd Cole – Guess work

Ο 80s τραγουδοποιός μαγεύει  ξανά τοσα χρόνια μετά!

NEW RELEASES SINGLES – TRACKS

-  Liam Gallagher – Once

- Poolside – Can’t stop your lovin’ (feat. Panama)

- Lewsberg – Τerrible

- Celeste – Coco blood

- The S.L.P. – Nobody else

- DIIV – Skin game

- Bishop Brigs – Τattooed on my heart

- Marika Hackman – All night

- Petite Meller – Aeroplane

- The Hold steady – You did good kid

- Taylor Swift – The archer

- Sungaze - Waning

Single of the week

- Bat for Lashes – Feel for you

Δεύτερο δείγμα του νέου δίσκου βγαλμένο από τα 80ς!

Florence & The Machine - Η ιστορία , οι δίσκοι και τα τραγούδια!

 Μετά τον μεγάλο θόρυβο που προκάλεσε η πραγματική ‘μάχη’ για την εξασφάλιση εισιτηρίων για τα  επερχόμενα lives στο Ηρώδειο 19 και 22 Σεπτέμβρη και στο Olympic Hall του Γαλατσίου 21 Σεπτέμβρη , το MUSIC ON LINE επιχειρεί μια αναφορά στην καριέρα και στη δισκογραφία του ‘φαινομένου’ FLORENCE AND THE MACHINE κυρίως για να γνωρίζουν και τι θα ακούσουν όσοι  ‘τυχεροί’ παρεβρεθούν στις 3 συναυλίες! Είμαστε σίγουροι ότι αρκετοί από αυτούς θα γνωρίζουν 2-3 τραγούδια του group και δεν είναι η  αδικία ότι θα είναι αυτοί που θα ακούσουν τa live , αλλά το ότι θα μείνουν εκτός πραγματικοί φίλοι και οπαδοί της Florence!

Βασική ευθύνη κατά τη γνώμη μας η λάθος οργάνωση της εταιρείας διαχείρησης , ειδικα της τρίτης συναυλίας που  θα  μπορούσε ν γίνει  σε πιο μεγάλο χώρο!

Ευκαιρία λοιπόν να την γνωρίσετε όλοι καλύτερα μέσα από αυτό το post!

Η Florence Leontine Mary Welch (γεννημένη στις 28 Αυγούστου 1986 στο Λονδίνο) είναι κόρη της Evelyn Welch, απόφοιτος του Harvard και καθηγήτρια Αναγεννησιακών Σπουδών και Ακαδημαϊκή Kοσμήτωρ των Τεχνών στο πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και του Nick Welch. Η επιρροή του πατέρα της όσο και της μητέρας της, ήταν καθοριστικής σημασίας για την Florence. Μια επίσκεψη σε μία από τις διαλέξεις της μητέρας της εντυπωσίασε σε μεγάλο βαθμό την έφηβη Florence. "Προσβλέπω σε κάτι παρόμοιο με αυτό αλλά με μουσική. Ελπίζω ότι η μουσική μου έχει κάποια μεγάλα θέματα - σεξ, θάνατος, αγάπη, βια - τα οποία θα παραμένουν κομμάτια της ανθρώπινης ιστορίας σε 200 χρόνια", δήλωσε χρόνια αργότερα, το 2010 .

H Florence φοίτησε στο Alleyn's School του νοτιοανατολικού Λονδίνου. Η Welch πάσχει από δυσλεξία και δυσμετρία και πιστεύει πως πάσχει και από αϋπνία. Επίσης,υπέφερε κι από κατάθλιψη. Με την ολοκλήρωση των εκεί σπουδών της, η Florence φοίτησε στο Camberwell College of Arts, προτού αποφασίσει να αφοσιωθεί στη μουσική της.

Το ενδιαφέρον της Welch με τον τρόμο και τη μοίρα ενισχύθηκε από τον θάνατο των παππούδων της μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων. Στα 10 της, η Welch παρακολούθησε από κοντά την κατάπτωση του παππού της και η γιαγιά της από τη μεριά της μητέρας της, αυτοκτόνησε όταν η Welch ήταν 14 χρονών.

Όταν η Welch ήταν 13 χρονών, η μητέρα της μετακόμισε στο σπίτι του γείτονά τους και των τριών έφηβων παιδιών του. Σύμφωνα με τη Welch: "Τα πάμε υπέροχα τώρα, αλλά ήταν εφιάλτης τότε. Συνήθιζα να μένω στο δωμάτιο μου και να χορεύω.

To 2010, η Welch συμμετείχε στο album Here Lies Love των David Byrne και Fatboy Slim, ένα album γα την Imelda Marcos, πολιτικό από τις Φιλιππίνες

Η Welch έχει σχέση από το 2008, με τον Stuart Hammond και ο προσωρινός χωρισμός τους αποτέλεσε έμπνευση για μεγάλο μέρος του "Lungs".

Τον Αύγουστο του 2010, η Welch αποκάλυψε πως δέχθηκε πρόταση γάμου από τον βασικό τραγουδιστή των Libertines, Pete Doherty, την οποία αρνήθηκε ευγενικά.

"The Machine" είναι το όνομα της ομάδας μουσικών που συνοδεύει την Welch, αποτελούμενη κυρίως από μουσικούς εμφανίσεων (session musicians), οι οποίοι διαφέρουν ανάλογα με τις ανάγκες της Welch στην εκάστοτε εμφάνισή της. Αρχικά, το όνομα ξεκίνησε από τη συνεργασία της με την Isabella "Machine" Summers. Η Welch και η Summers έκαναν εμφανίσεις μαζί για ένα χρονικό διάστημα με το ψευδώνυμο "Florence Robot/Isa Machine". Αργότερα, το όνομα θεωρήθηκε αρκετά δύσχρηστο και μετατράπηκε σε "Florence and the Machine". Η Welch συνέχισε να χρησιμοποιεί το όνομα αυτό για την μπάντα της ακόμα και όταν η Summers έφυγε από αυτή για ένα διάστημα, αν και τελικά η Summers επέστρεψε εν καιρώ ως η βασική της keyboard player.

Όπως οι περισσότεροι solo καλλιτέχνες, η Welch χρησιμοποιεί μια βασική ομάδα μουσικών για τις ζωντανές της εμφανίσεις. Η τρέχουσα ομάδα περιλαμβάνει τον μουσικό Robert Ackroyd στην κιθάρα, τον Chris Hayden στα drums, την Isabella Summers στο keyboard, τον Mark Saunders στο μπάσο και τον Tom Monger στην άρπα. Στο παρελθόν, η Welch έχει εκφραστεί θετικά για την ικανότητα της μπάντα της να κατανοεί τη δημιουργική της διεργασία, υποστηρίζοντας πως "Έχω δουλέψει μαζί τους για πολύ μεγάλο διάστημα και ξέρουν το στυλ μου, ξέρουν τον τρόπο που γράφω, ξέρουν τι θέλω".

Σύμφωνα με την Welch, "Το όνομα Florence and the Machine ξεκίνησε ως αστείο που ξέφυγε. Έγραφα μουσική με τη φίλη μου, την οποία φωνάζαμε Isabella Machine και για την οποία ήμουν η Florence Robot. Μία σχεδόν ώρα πριν την πρώτη μου εμφάνιση, δεν είχα όνομα, οπότε σκέφτηκα "Εντάξει, θα είμαι η Florence Robot/Isa Machine", λίγο πριν συνειδητοποιήσω πως το όνομα αυτό ήταν τόσο μεγάλο που θα με τρέλαινε",

Το 2007, η Florence ηχογράφησε με το συγκρότημα Ashok, το οποίο κυκλοφόρησε ένα album με τίτλο "Plans" μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Filthy Lucre/About Records. Το album αυτό περιελάμβανε την πρώιμη μορφή του αργότερα επιτυχημένου "Kiss With a Fist", το οποίο τότε ονομαζόταν "Happy Slap".

Οι Florence and the Machine κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album Lungs στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 6 Ιουλίου 2009. Η επίσημη κυκλοφορία του album έγινε με μια εμφάνιση στο Rivoli Ballroom, στο Brockley, του νοτιοανατολικού Λονδίνου. Το "Lungs" έφτασε στην πρώτη θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη 13η στην Ευρώπη. Μέχρι τις 6 Αυγούστου 2009 το album είχε πουλήσει περισσότερα από 100.000 αντίτυπα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 10 Αυγούστου είχε παραμείνει στο νούμερο 2 για πέντε συνεχόμενες εβδομάδες. Στις 25 Ιουλίου 2009, το album κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προς αγορά μέσω download και έφτασε τη 17η θέση στο Billboard "Heatseekers" chart , ενώ η κυκλοφορία του album σε φυσική μορφή, έγινε στις 20 Οκτωβρίου από την Island Records. Μεγάλο μέρος του album γράφτηκε ως αντίδραση στον -προσωρινό - χωρισμό της Welch από τον τωρινό της έρωτα.

Το πρώτο single από το album ήταν το Kiss with a Fist και συμπεριελήφθη στα soundtracks των ταινιών "Wild Child" και "Jennifer's Body’’. καθώς και στο επεισόδιο "Looks Like a Lesbian Attack to Me" της τηλεοπτικής σειράς "Saving Grace". 

Το επόμενο single, Dog Days Are Over, ηχογραφήθηκε χωρίς όργανα σε ένα studio "μεγέθους τουαλέτας". Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στο ξεκίνημα της σειράς του USA Network, "Covert Affairs" καθώς και στην αγγλική τηλεοπτική σειρά "Skins" αλλά και στο trailer της ταινίας "Eat. Pray. Love".

To τρίτο single από το album ήταν το Rabbit Heart (Raise It Up). Μέρος της μελωδίας του κομματιού, καθώς και ο στίχος "How quickly the glamour fades" ήταν μέρη του τραγουδιού "House Jam" του νεοϋορκέζικου συγκροτήματος "Gang Gang Dance" χωρίς ωστόσο να υπάρχει το όνομα της μπάντας στα credits του "Lungs". Τα μέλη του συγκροτήματος το παρατήρησαν και το ανέφεραν στην δισκογραφική εταιρεία των Florence and the Machine. H Island Records αναγνώρισε την παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων και δέχτηκε να πληρώσει μέρος από τα κέρδη του τραγουδιού στους Gang Gang Dance. H Welch παραδέχτηκε πως έσφαλε και δήλωσε πως πρόθεσή της ήταν να αποτίσει φόρο τιμής.

Μετά την κυκλοφορία του "Lungs", κυκλοφόρησαν ως singles τα τραγούδια Drumming Song  και η διασκευή του You've Got The Love της Candi Staton, εκ των οποίων το δεύτερο έγινε και mash-up με τίτλο "You Got the Dirtee Love", ανάμεσα στην Welch και τον βρετανό ράπερ, Dizzee Rascall. Οι δυο τους, τραγούδησαν ζωντανά το mash-up στα 2010 BRIT Awards και η ηχογράφηση της ζωντανής τους εμφάνισης κυκλοφόρησε την επόμενη ημέρα ως single.

Τον Ιανουάριο του 2010, ανακοινώθηκε πως το κομμάτι Hurricane Drunk θα είναι το επόμενο single από το album , ωστόσο στις 3 Μαρτίου μια επανακυκλοφορία του "Dog Days Are Over", του πρώτου κομματιού στο δίσκο "Lungs" ανακοινώθηκε από την ιστοσελίδα του συγκροτήματος. To "Dog Days Are Over" αποτελούσε το μουσικό θέμα στο trailer της ταινίας "Eat, Pray, Love". To single κυκλοφόρησε ψηφιακά στις 11 Απριλίου 2011.

Το Cosmic Love ήταν το 7ο - και τελευταίο - single από το ντεμπούτο album "Lungs" και κυκλοφόρησε στις 5 Ιουλίου 2010. Το τραγούδι έχει ακουστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, όπως τα αμερικανικά "The Vampire Diaries", το "Grey's Anatomy", "V" και "So You Think You Can Dance"

Η επιστροφή της έρχεται τρία χρόνια αργότερα, με το πιο σκοτεινό Ceremonials. «Στιχουργικά μοιάζει να ακούς κάποια απολύτως συγκλονισμένη ύπαρξη, σαν να πνίγεται κάποιος. Όμως κάτω από αυτό το επιβλητικό σύμπαν ήχου ένιωσα να διαστέλλομαι και να γίνομαι ένα με τον ήχο. Αλλά μετά, όλα κατέρρευσαν».

Singles του δίσκου: 

What the water gave me

Shake it out

No light . no light

Spectrum σε remix από τον Calvin Harris και νο1 στην Βρετανία

Lover to lover

Το τρίτο της άλμπουμ κυκλοφορεί το 2015 με τον τίτλο How Big, How Blue, How Beautiful με έντονες επιρροές από τη folk, τα blues και τα gospel. Τραγούδια για την απογοήτευση, την ανάγκη και την επιθυμία, τα οποία, όσο τα ερμήνευε ζωντανά, έφεραν την κάθαρση που αποζητούσε, τη δίδαξαν, όπως λέει η ίδια, ότι «τα πάντα όσα χρειαζόταν, βρίσκονταν μέσα της». Πρόκειται για ένα άλμπουμ, που προσδίδει στην εσωτερική σύγκρουσή της πνευματικό βάθος και συνειδητότητα. Τώρα πια η Florence μπορεί ατρόμητη να εκδηλώνει τα πιο μύχια συναισθήματά της.

Singles – Promotion tracks:

Ship to reck

What kind of man

Queen of peace

Delilah

Ένα χρόνο πριν, το 2018, το High As Hope έρχεται ως το επιστέγασμα της προσωπικής της ωρίμανσης. Η Florence εμπλέκεται σε κάθε στάδιο της παραγωγής. Νιώθει πλέον πιο σίγουρη και πιο αισιόδοξη, οι στίχοι της μετουσιώνονται σε τραγούδια, οι μελωδίες ξεπηδούν διαρκείς, αβίαστες και ολοκληρωμένες. Αντικρίζει την κάθε μέρα της με αισιοδοξία και ελπίδα: «Όλοι πεινάμε για κάτι, υπάρχουν κενά και ρωγμές στην ψυχή μας, που θέλουμε να τις γεμίσουμε, “να βουλώσουμε τρύπες” με αγάπη και μίσος, εξαρτήσεις και εμμονές. Η ευτυχία όμως δε σχετίζεται με τα μεγάλα και το δραματικά, μπορεί να βρεθεί στις πιο συνηθισμένες στιγμές, στη ρουτίνα, σε εκείνα τα καθημερινά πράγματα, που συνήθως δεν εξυμνούμε στα τραγούδια».

Promotion tracks:

Hunger

Sky full of song

Patricia

Non album tracks:

Heavy in your arms (OST Twilght Saga)

Sweet nothing (with Calvin Harris)

Stand by me (Cover)

Moderation

Jenny of Oldstones (Game of Thrones)

-->