musiconline: 2 - 9 – 2019 : Οι κυκλοφορίες της πρώτης εβδομάδας του Σεπτέμβρη: Δίσκοι-Τραγούδια

- Οι Archive γιορτάζουν 25 χρόνια από την δημιουργία τους σε δύο μοναδικές βραδιές αφιερωμένες στους κορυφαίους μουσικούς σταθμούς της καριέρας τους και τιμώντας την ιδιαίτερη σχέση που έχουν με το ελληνικό κοινό!

Με ετερόκλητες επιρροές και διαφορετική αντιμετώπιση στον τρόπο που αντιλαμβάνονται και προσδιορίζουν την μουσική, το δίδυμο των Darius Keeler και Danny Griffiths, ευθύνεται για μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του νέου κύματος του progressive rock.

Από το αριστουργηματικό downtempo ντεμπούτο τους, Londinium το 1996, κάθε κυκλοφορία των Archive ακροβατεί μεταξύ διαφορετικών πειραματισμών, νέων ήχων και κοινωνικών προβληματισμών.

Λειτουργώντας ως κύριοι του δικού τους πεπρωμένου, παρακάμπτουν τις επικρατούσες τάσεις και δημιουργούν το δικό τους, μοναδικό, μουσικό μίγμα.

Με την προσθήκη του Craig Walker στα φωνητικά των Archive το 2002 και την κυκλοφορία του τρίτου τους album You All Look the Same to Me, ο ήχος της μουσικής κολεκτίβας διευρύνεται, κινείται σε πιο rock ρυθμούς, και το “Again”, διάρκειας 16 λεπτών, γίνεται αμέσως ραδιοφωνική επιτυχία. Τα μετέπειτα, Michel Vaillant και Noise, το οποίο μας προσέφερε τον ύμνο κατά του George W. Bush “Fuck U”, απογείωσαν τη φήμη του συγκροτήματος και τους έφεραν σε περισσότερο ψυχεδελικά και progressive μονοπάτια.

Η αποχώρηση του Walker, βρίσκει τους Archive να πειραματίζονται με περισσότερες από μία φωνές, μια δοκιμή που μας συστήνεται στο Lights με τους

Dave Pen, Maria Q και Pollard Berrier στα φωνητικά. Οι κριτικές που έλαβε αυτό το νέο εγχείρημα των Βρετανών ήταν διθυραμβικές, με sold out συναυλίες και πιστούς πια ακολούθους, περίεργους για την εξέλιξη ενός συγκροτήματος που δεν σταματά ποτέ να επανεφευρίσκει την μουσική του.

Και αυτό συνεχίστηκε με το αποθεωτικό Controlling Crowds I-III το οποίο αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό, με το “Bullets” να φτάνει στην κορυφή των ελληνικών charts και να γίνεται το soundtrack μιας ολόκληρης γενιάς. Επιστέγασμα αυτού του καλλιτεχνικού δεσμού της μπάντας με τους Έλληνες οπαδούς του, το DVD Live in Athens, που μαγνητοσκοπήθηκε στο πλαίσιο του tour τους.

Το 2012, το With Us Until You’re Dead φέρνει την Holly Martin στην μπάντα, ενώ μερικά χρόνια

αργότερα με το Axiom συνοδεύουν μουσικά το δυστοπικό ομότιτλο φιλμ τους. Ακολουθούν δύο ακόμη πολύ καλές κυκλοφορίες, το Restriction (2015) και The False Foundation (2016) στις οποίες οι Archive συνεχίζουν να ανακαλύπτουν τα όρια της μουσικής.

Το 2019 για τους Archive είναι μία χρονιά σταθμός, στην οποία γιορτάζουν τα 25 τους χρόνια και επισκέπτονται ξανά κορυφαίες στιγμές τους, ενώ παράλληλα στο “25” δημιουργούν νέα μουσική και συνεργάζονται με τους Band of Skulls και τον Steve Mason.

Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, κάτω από την σκιά του Παρθενώνα, οι Archive θα δώσουν μία μοναδική συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Μία συναυλία σχεδιασμένη αποκλειστικά για το ελληνικό κοινό και φυσικά για το επιβλητικό Ηρώδειο.

Μία ημέρα αργότερα, το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, οι Archive θα βρεθούν στο Principal Club Theater για να συναντήσουν ξανά το κοινό της Θεσσαλονίκης και να γιορτάσουν μαζί τους τα 25 τους χρόνια!

- Μέχρι πρότινος, είχαμε κατά νου την ταινία Anniversary 1978-2018 Live Ιn Hyde Park London σε σκηνοθεσία του επί χρόνια συνεργάτη τους Tim Pope, η οποία τους απεικονίζει εν δράσει στο Hyde Park του Λονδίνου τον Ιούλιο του 2018, στα πλαίσια του British Summer Time Festival. Εκεί, οι Cure έπαιξαν ένα επικών διαστάσεων best of set, μπροστά σε 65.000 κόσμου, έχοντας ως support τους Interpol. Η ταινία προβλήθηκε τον Ιούλιο και στην Αθήνα και αναμένεται τώρα η έκδοσή της σε DVD.

Τώρα, όμως, οι Cure δίνουν στη δημοσιότητα τη live εκτέλεση του "Disintegration" από το Royal Festival Hall του Λονδίνου (Ιούνιος 2018), όπου κι έπαιξαν στα πλαίσια του Meltdown Festival της περσινής χρονιάς: μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο στον σύνδεσμο στο τέλος της είδησης.

Στο Meltdown, οι Cure είχαν ως support τους Twilight Sad, έκλεισαν δε το φεστιβάλ με 2 διαφορετικά set: στο πρώτο (ονόματι From There to Here) παρουσίασαν 13 τραγούδια, ένα από κάθε στούντιο άλμπουμ τους, σε χρονολογική σειρά. Στο δεύτερο (From Here to There) έπαιξαν άλλα 13, στην ίδια λογική, αλλά με αντίστροφη χρονική σειρά.

Η live εκτέλεση του "Disintegration" προλογίζει τώρα μια ακόμα έκδοση, με τίτλο CURÆTION-25. Όπως μάλιστα ανακοινώθηκε, θα γίνει πακέτο με την

ταινία Anniversary 1978-2018 Live Ιn Hyde Park London, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 8 Οκτωβρίου, και σε διπλό DVD, αλλά και σε deluxe έκδοση με 4 CD και 2 DVD.

- Πίσω στο 1972, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Patrick Haggerty έστησε τους Lavender Country στο Σιάτλ της πολιτείας Ουάσινγκτον παρέα με την τραγουδίστρια και βιολίστρια Eve Morris, τον κιθαρίστα Robert Hammerstrom και τον κιμπορντίστα Michael Carr. Το γκρουπ έπαιζε country, είχε όμως μια ιδιαιτερότητα ασυνήθιστη για το σύμπαν αυτού του είδους: πλην του Hammerstrom, όλα τα υπόλοιπα μέλη είχαν ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις.

Παίρνοντας μια γενναία απόφαση για την εποχή και τον χώρο όπου κινούνταν, αποφάσισαν να μην κρύψουν το ποιοι ήταν. Κι έτσι, 32 χρόνια πριν το Brokeback Mountain (2005), παρουσίασαν το ντεμπούτο άλμπουμ Lavender Country (1973), γράφοντας τραγούδια που έμπλεκαν τη gay ταυτότητα με την καουμπόικη ζωή. Ο δίσκος δεν σημείωσε επιτυχία, έμεινε όμως στην ιστορία ως ένα από τα αξιοπερίεργα της country.

Το γύρω κλίμα δεν υπήρξε καθόλου θετικό: όταν ο ραδιοφωνικός παραγωγός Shan Ottey τόλμησε να παίξει στην εκπομπή του το τραγούδι "Cryin' These Cocksucking Tears" ο σταθμός KRAB του Σιάτλ του ανακοίνωσε την απόλυσή του. Παρά ταύτα, οι Lavender Country κράτησαν ως το 1976, αν και δεν κυκλοφόρησαν άλλη δουλειά. Στα χρόνια που μεσολάβησαν ο Haggerty εμφανίστηκε μερικές φορές στην επικαιρότητα, καθώς έβαλε υποψηφιότητα για το δημοτικό συμβούλιο του Σιάτλ, αλλά και για τη Γερουσία της πολιτείας -απέτυχε ωστόσο και τις 2 φορές. Το 2000, σε μια διαφορετική πια Αμερική, το περιοδικό Journal of Country Musicέκανε ένα εκτενές αφιέρωμα στους gay καλλιτέχνες της country, κάτι που έφερε την επανέκδοση του Lavender Country σε CD. Στο φως αυτής της δημοσιότητας το γκρουπ επανενώθηκε για λίγο (2000), ηχογραφώντας το ΕΡ Lavender Country Revisited και δίνοντας μερικές τοπικές συναυλίες. Ένα ακόμα σύντομο reunion θα ακολουθούσε το 2014, για επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις γύρω από μια νέα επανέκδοση του Lavender Country.

To 2017, o Patrick Haggerty αποφάσισε να στήσει ξανά τους Lavender Country με ολότελα νέα μέλη να τον πλαισιώνουν. Και τώρα, 46 χρόνια μετά, το 2ο άλμπουμ του γκρουπ γίνεται πραγματικότητα: λέγεται Blackberry Rose Αnd Other Songs And Sorrows .

NEW ALBUMS

- Lana Del Rey – Norman fucking rockwell!

Και η dream pop queen επιμένει να επεδνύει μόνο με την βελούδινη φωνή της!

- Tool – Fear inoculum

Μπορεί να είναι νωρίς να το πούμε , αλλά θεωρούμε δύσκολο να βρεθεί άλλος δίσκος το 2019 να μας εντυπωσιάσει , αιφνιδιάσει και αφήσει άφωνους! Άξια η προσμονη ετών για ένα group που δεν έχει ανταγωνισμό σε αυτό που κάνει που είναι τουλάχιστον πρωτοποριακό!

- Whitney – Forever turned around